Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Μουσείο Ηρακλειδών: παιδικές εκδηλώσεις για το περιβάλλον
«Πράσινες» εκδηλώσεις διοργανώνει το Μουσείο Ηρακλειδών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος την Κυριακή 5 Ιουνίου.
«κάθε μήλο, μίλημα / κάθε φύλλο, φίλημα»
Εργαστήρι για παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών
Το Μουσείο Ηρακλειδών διοργανώνει ένα πρωτότυπο παιδικό εργαστήρι, που προβάλλει τη σημασία της Φύσης, ως πηγής έμπνευσης, συμβολισμών και τέχνης. Με αφορμή ένα δένδρο μηλιάς, τα παιδιά ακούν επιλεγμένα παραμύθια και στη συνέχεια καλούνται να στολίσουν με φύλλα, μήλα και πουλιά, που κατασκευάζουν τα ίδια από πηλό, ένα δέντρο: κάθε φύλλο κι ένας φίλος, κάθε μήλο και μια ιστορία, κάθε πουλί και μια ευχή. Το πήλινο δέντρο, το φορτωμένο με τις ιστορίες και τα συναισθήματα των παιδιών, θα εκτεθεί στην αυλή του μουσείου.
Ημερομηνία: Κυριακή 5 Ιουνίου 2011, ώρα 11:30 – 13:30
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Κόστος Συμμετοχής: 20 € (συμπεριλαμβανομένων των υλικών)
Επιμέλεια-Διεξαγωγή Προγράμματος: Νίκος Λιάρος, Αρχαιολόγος-Κεραμίστας
Επικοινωνία για κρατήσεις (Δευτ.– Παρ. 09:00-16:00) τηλ.: 210 34 61 981 (εσωτ. 201)
«Ο μικρόκοσμος του δάσους»
Έκθεση παιδικών εικαστικών έργων με θέμα τον μικρόκοσμο που ζει στο δάσος (βασισμένα σε μοτίβα του M.C.Escher, από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου) από τα εργαστήρια που πραγματοποιεί το Μουσείο Ηρακλειδών κάθε Κυριακή, κατά τη διάρκεια του Μαΐου.
Διάρκεια Έκθεσης: από Τετάρτη 1/6/2011 έως Κυριακή 5/6/2011
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Για παιδιά Δημοτικού
Ελεύθερη Είσοδος
«Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι»
Στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, για οργανωμένες σχολικές ομάδες, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 6 Ιουνίου εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 72ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, από την κυρία Ελένη Σβορώνου, με θέμα: «Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι». Ο οικιακός τομέας ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό της κατανάλωσης ενέργειας. Τα σπίτια είναι ενεργοβόρα και έχουν «μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα». Σ’ αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το δικό τους «οικολογικό σπίτι», χρησιμοποιώντας τις λύσεις που προσφέρει η σύγχρονη αρχιτεκτονική και τεχνολογία. Ξεκινώντας από τις φωλιές των ζώων και τα δεντρόσπιτα και περνώντας από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και οργάνωση των οικισμών, τα παιδιά θα φτάσουν στο ιδανικό σπίτι του μέλλοντος. Θα διερευνήσουν ακόμη τρόπους για να κάνουν τη λειτουργία του δικού τους σπιτιού πιο οικονομική και πιο οικολογική, αλλάζοντας τις καθημερινές συνήθειες στο σπίτι.
Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011, ώρα 10:00 – 12:00
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Κόστος Συμμετοχής: Δωρεάν
Επιμέλεια-Διεξαγωγή Προγράμματος: Ελένη Σβορώνου, WWF Hellas
«κάθε μήλο, μίλημα / κάθε φύλλο, φίλημα»
Εργαστήρι για παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών
Το Μουσείο Ηρακλειδών διοργανώνει ένα πρωτότυπο παιδικό εργαστήρι, που προβάλλει τη σημασία της Φύσης, ως πηγής έμπνευσης, συμβολισμών και τέχνης. Με αφορμή ένα δένδρο μηλιάς, τα παιδιά ακούν επιλεγμένα παραμύθια και στη συνέχεια καλούνται να στολίσουν με φύλλα, μήλα και πουλιά, που κατασκευάζουν τα ίδια από πηλό, ένα δέντρο: κάθε φύλλο κι ένας φίλος, κάθε μήλο και μια ιστορία, κάθε πουλί και μια ευχή. Το πήλινο δέντρο, το φορτωμένο με τις ιστορίες και τα συναισθήματα των παιδιών, θα εκτεθεί στην αυλή του μουσείου.
Ημερομηνία: Κυριακή 5 Ιουνίου 2011, ώρα 11:30 – 13:30
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Κόστος Συμμετοχής: 20 € (συμπεριλαμβανομένων των υλικών)
Επιμέλεια-Διεξαγωγή Προγράμματος: Νίκος Λιάρος, Αρχαιολόγος-Κεραμίστας
Επικοινωνία για κρατήσεις (Δευτ.– Παρ. 09:00-16:00) τηλ.: 210 34 61 981 (εσωτ. 201)
«Ο μικρόκοσμος του δάσους»
Έκθεση παιδικών εικαστικών έργων με θέμα τον μικρόκοσμο που ζει στο δάσος (βασισμένα σε μοτίβα του M.C.Escher, από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου) από τα εργαστήρια που πραγματοποιεί το Μουσείο Ηρακλειδών κάθε Κυριακή, κατά τη διάρκεια του Μαΐου.
Διάρκεια Έκθεσης: από Τετάρτη 1/6/2011 έως Κυριακή 5/6/2011
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Για παιδιά Δημοτικού
Ελεύθερη Είσοδος
«Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι»
Στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, για οργανωμένες σχολικές ομάδες, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 6 Ιουνίου εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 72ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, από την κυρία Ελένη Σβορώνου, με θέμα: «Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι». Ο οικιακός τομέας ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό της κατανάλωσης ενέργειας. Τα σπίτια είναι ενεργοβόρα και έχουν «μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα». Σ’ αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το δικό τους «οικολογικό σπίτι», χρησιμοποιώντας τις λύσεις που προσφέρει η σύγχρονη αρχιτεκτονική και τεχνολογία. Ξεκινώντας από τις φωλιές των ζώων και τα δεντρόσπιτα και περνώντας από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και οργάνωση των οικισμών, τα παιδιά θα φτάσουν στο ιδανικό σπίτι του μέλλοντος. Θα διερευνήσουν ακόμη τρόπους για να κάνουν τη λειτουργία του δικού τους σπιτιού πιο οικονομική και πιο οικολογική, αλλάζοντας τις καθημερινές συνήθειες στο σπίτι.
Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011, ώρα 10:00 – 12:00
Τόπος: Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Μουσείου
Κόστος Συμμετοχής: Δωρεάν
Επιμέλεια-Διεξαγωγή Προγράμματος: Ελένη Σβορώνου, WWF Hellas
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Η Αίθουσα Τέχνης «ΚΑΠΛΑΝΩΝ 5» παρουσιάζει
Την Τρίτη 24 Μαΐου 2011, στις 20:00 εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης «Καπλανών 5» μια ενδιαφέρουσα θεματική έκθεση, με τίτλο “Aephoria”, σε συνεργασία με τη γκαλερί Artis Causa στην Θεσσαλονίκη.
Η έκθεση αυτή ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του Γερμανικού Φόρουμ (DE.FORUM) 2011 με θέμα “Κλιματικές αλλαγές - ανανεώσιμες πηγές ενέργειας“ και τελεί υπό την αιγίδα του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe της Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη και τον Φεβρουάριο στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης στην Ξάνθη, παντού με μεγάλη επιτυχία.
Συμμετέχουν σ' αυτή οκτώ καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων δύο Γερμανοί και ένας Ολλανδός, οι: Ingo Dünnebier, Άρις Γεωργίου, Γιώργος Πολίτης, Mανόλης Γιανναδάκης, Αλεξάνδρα Μαράτη, Ruud Matthes, Bernhard Quade & Γιώργος Τσακίρης, οι οποίοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, προβληματίζονται πάνω στο θέμα, με τις διαφορετικές προεκτάσεις του είτε πρόκειται για ανανεώσιμες πηγές όπως είναι τα φωτοβολταϊκά, είτε για τη μόλυνση από ραδιενέργεια ή άλλες αιτίες όπως πετρελαιοκηλίδες ή την καταστροφή του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.
Την έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Μαρία Κενανίδου.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11:00 – 15:00 & 18:00 – 21:00
Τετάρτη & Σάββατο: 11:00 – 15:00
διάρκεια έκθεσης: 24-5 έως 18-6-2011
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ «ΚΑΠΛΑΝΩΝ 5»
ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ & ΚΑΠΛΑΝΩΝ 5 – ΑΘΗΝΑ – Τ.Κ. 106 80
Η έκθεση αυτή ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του Γερμανικού Φόρουμ (DE.FORUM) 2011 με θέμα “Κλιματικές αλλαγές - ανανεώσιμες πηγές ενέργειας“ και τελεί υπό την αιγίδα του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe της Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη και τον Φεβρουάριο στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης στην Ξάνθη, παντού με μεγάλη επιτυχία.
Συμμετέχουν σ' αυτή οκτώ καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων δύο Γερμανοί και ένας Ολλανδός, οι: Ingo Dünnebier, Άρις Γεωργίου, Γιώργος Πολίτης, Mανόλης Γιανναδάκης, Αλεξάνδρα Μαράτη, Ruud Matthes, Bernhard Quade & Γιώργος Τσακίρης, οι οποίοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, προβληματίζονται πάνω στο θέμα, με τις διαφορετικές προεκτάσεις του είτε πρόκειται για ανανεώσιμες πηγές όπως είναι τα φωτοβολταϊκά, είτε για τη μόλυνση από ραδιενέργεια ή άλλες αιτίες όπως πετρελαιοκηλίδες ή την καταστροφή του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.
Την έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Μαρία Κενανίδου.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11:00 – 15:00 & 18:00 – 21:00
Τετάρτη & Σάββατο: 11:00 – 15:00
διάρκεια έκθεσης: 24-5 έως 18-6-2011
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ «ΚΑΠΛΑΝΩΝ 5»
ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ & ΚΑΠΛΑΝΩΝ 5 – ΑΘΗΝΑ – Τ.Κ. 106 80
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
ΤΟ ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΙΝΟ ΜΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Λόγια:
ΛΕΝΕ ΠΩΣ Η ΦΥΣΗ
ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ
ΑΠΕΙΡΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ
ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙΩΝΟΙ
ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ
ΘΑ ΕΥΘΥΓΡΑΜΙΣΤΟΥΝ
ΚΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
ΩΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ
ΚΙ ΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΚΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ 'ΣΥ
ΚΙ ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΕΜΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ
ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ
ΕΓΩ ΘΑ 'Μ' ΟΚ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ
ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΙΟΝΙΑ
Σ'ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΟΔΗΓΟΥΝ
ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ
ΑΜΗΧΑΝΑ ΚΟΙΤΟΥΝ
ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ
ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕ ΧΩΡΟΥΝ
Υ.Γ. ΝΑΙ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑ
ΧΑΧΑΧΑΧΑ
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Κυριακή 8 Μαΐου 2011
ακομα και η βροχή
μια ταινία για το νερό
http://youtu.be/FaiuQX1epts
http://youtu.be/tcISEq1CvSo
Της Δήμητρας Σπαθαρίδου
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν και η αίθουσα σείστηκε. Ένα δυνατό χειροκρότημα απ΄όλους, μερικοί θεατές να κλαίνε, άλλοι να αγκαλιάζονται, και παρέες, κυρίως νέων, να φωνάζουν ‘el agua es nuestra carajo’: το νερό είναι δικό μας γαμώτο. Είμαι στην Κοτσαμπάμπα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Βολιβίας, και μόλις τελείωσε η ταινία ‘Tambien la lluvia’, που ήδη προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Το Ακόμα και η βροχή είναι γυρισμένο στην Κοτσαμπάμπα, πράγμα σπάνιο για την πόλη, και στο Τσαπάρε, τροπικό δάσος βόρεια της Κοτσαμπάμπα, μέχρι πρότινος απλησίαστο λόγω του ναρκεμπορίου. Πραγματεύεται την ιστορία του σκηνοθέτη Σεμπαστιάν (Gael Garcia Bernal) και του συνεργείου του, που φτάνουν στη Βολιβία το 2000 για να γυρίσουν μια ταινία με θέμα την κατάκτηση των ιθαγενών από τον Κολόμβο κατά την άφιξή του στην αμερικάνικη ήπειρο. Η ταινία επικεντρώνεται σε δύο μοναχούς που αντιτάχθηκαν στην εκμετάλλευση του πληθυσμού. Ο παραγωγός της ταινίας Κόστα (Luis Tocar) επέλεξε τη Βολιβία, καθώς το κόστος παραγωγής είναι πολυ χαμηλό και οι ιθαγενείς κομπάρσοι θα πληρωθούν μόλις δυο δολάρια τη μέρα.
Καθώς όμως ο Σεμπάστιαν και οι συνεργάτες του βρίσκονται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον πόλεμο για το νερό, όπως τους λένε οι ντόπιοι, που αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα του 2000. Οι ιθαγενείς της ταινίας μετακομίζουν στα οδοφράγματα. Ο σκηνοθέτης και το συνεργείο αντιδρούν, η ταινία κινδυνεύει να μην τελειώσει, οι κομπάρσοι δεν μπορούν να παρατήσουν τα γυρίσματα και να τρέχουν στις πορείες. Ο ιθαγενής πρωταγωνιστής της ταινίας Ντάνιελ (ο βολιβιανός Juan Carlos Aduviri) πρωτοστατεί στην επανάσταση. Σε κάποια στιγμή, η αστυνομία τον ξυλοφορτώνει και τον συλλαμβάνει και ο παραγωγός θα χρειαστεί να πάει, εμφανώς νευριασμένος, στα κεντρικά της αστυνομίας για να τον ξελασπώσει. Το πρόσωπο του Ντάνιελ είναι γεμάτο μώλωπες που θα πρέπει να τους καλύψουν με άφθονο μακιγιάζ για να μην φανούν στα γυρίσματα. Η αδικία και η καταπίεση της εποχής του Κολόμβου, στην οποία αναφέρεται το σενάριο τους, είναι διάχυτη γύρω τους, αλλά οι συντελεστές αργούν να την δουν.
Στην πραγματική ιστορία, η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το 2000 την παροχή νερού, δημόσιου αγαθού ως τότε, με προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πολυεθνικές εταιρίες που προσέλαβε να το διαχειρίζονται τριπλασίασαν την τιμή του, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί να πληρώσει. Τα νότια προάστια της Κοτσαμπάμπα δεν είχαν καν εγκαταστάσεις ύδρευσης και έτσι οι κάτοικοι δημιουργήσαν μόνοι τους δεξαμένες που μάζευαν το νερό της βροχής και το φίλτραραν. Το βολιβιανό κράτος απαγόρεψε την αυθαίρετη συλλογή νερού και δημιούργησε μια αστυνομία νερού που έλεγχε τα σπίτια και γκρέμιζε τις δεξαμενές – μέχρι που οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και γκρέμισαν τα γραφεία της πολυεθνικής και της νομαρχίας και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο πετυχημένος αυτός αγώνας ονομάζεται απο τους ντόπιους ‘la guerra del agua’ – ο πόλεμος του νερού.
Θυμίζοντας έντονα το 8 ½ του Φελίνι, η σκηνοθέτιδα της ταινίας Ακόμα και η βροχή, Iciar Bollain επικεντρώνεται περισσότερο στις δοκιμασίες του σκηνοθέτη Σεμπάστιαν, που προσπαθεί να τελειώσει την ταινία του, παρά στον πόλεμο του νερού. Παίζοντας και εναλλάσσοντας την εικόνα ανάμεσα στο παρόν του σκηνοθέτη στην Κοτσαμπάμπα και την εποχή του Κολόμβου, ο θεατής οδηγείται εύκολα σε συμπεράσματα για την εκμετάλλευση των ιθαγενών τότε και τώρα. Η Iciar Bollain έφτιαξε όμως μια ταινία πολυεπίπεδη, της οποίας ο στόχος δεν είναι μόνο αυτός. Οι δοκιμασίες του Σεμπάστιαν και της παραγωγής στην Κοτσαμπάμπα δεν προέρχονται μόνο από την εξέγερση για το νερό, την απουσία των κομπάρσων και τα προβλήματα μετακίνησης του συνεργείου, αλλά και από την πάλη με το ίδιο του τον εαυτό και τη συνείδησή του. Δεν δημιούργησε τη φτώχεια αυτός – η ταινία του μάλιστα δίνει δουλειά στο ντόπιο πληθυσμό. Μπορεί όμως να βοηθήσει; Μήπως έχει και αυτός μέρος της ευθύνης; Η αρχική του στάση αλλάζει καθώς βλέπει τις συνθήκες γύρω του και στο τέλος χρειάζεται να διαλέξει μια θέση. Δεν είναι εύκολο, όπως δεν είναι εύκολο όταν πρόκειται να πάρουμε θέση – όχι λεκτικά αλλά στην πράξη- μπροστά στην αδικία.
Οι κάτοικοι της Κοτσαμπάμπα θα θυμούνται για χρόνια τα γυρίσματα της ταινίας στην πόλη τους το καλοκαίρι του 2009. Όλοι έχουν κάποιο γνωστό που έπαιξε ως κομπάρσος, δούλεψε στα σκηνικά, μίλησε με κάποιον από το συνεργείο ή πήγε στη φιέστα που οργάνωσαν οι συντελεστές της ταινίας, μαζί με τον δήμαρχο, την τελευταία μέρα των γυρισμάτων στην κεντρική πλατεία της 14ης Σεπτεμβρίου. Εκεί, δηλαδή, όπου είχε ξεσπάσει ο πόλεμος του νερού το 2000. Και αν η ταινία της Iciar Bollain αφήνει μια απορία και δυσπιστία για το πόσο η ίδια πλήρωσε τους κατοίκους-κομπάρσους της, το κάνει πιστεύω ηθελημένα: η εκμετάλλευση δεν σταματά με μια νίκη. Εξάλλου, στους τίτλους τέλους, οι συντελεστές αφιερωνουν το Ακόμα και η βροχή στο Howard Zinn: η αντίσταση των καταπιεσμένων για την οποία μιλούσε ενόσω ζούσε, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ.
http://youtu.be/FaiuQX1epts
http://youtu.be/tcISEq1CvSo
Της Δήμητρας Σπαθαρίδου
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν και η αίθουσα σείστηκε. Ένα δυνατό χειροκρότημα απ΄όλους, μερικοί θεατές να κλαίνε, άλλοι να αγκαλιάζονται, και παρέες, κυρίως νέων, να φωνάζουν ‘el agua es nuestra carajo’: το νερό είναι δικό μας γαμώτο. Είμαι στην Κοτσαμπάμπα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Βολιβίας, και μόλις τελείωσε η ταινία ‘Tambien la lluvia’, που ήδη προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Το Ακόμα και η βροχή είναι γυρισμένο στην Κοτσαμπάμπα, πράγμα σπάνιο για την πόλη, και στο Τσαπάρε, τροπικό δάσος βόρεια της Κοτσαμπάμπα, μέχρι πρότινος απλησίαστο λόγω του ναρκεμπορίου. Πραγματεύεται την ιστορία του σκηνοθέτη Σεμπαστιάν (Gael Garcia Bernal) και του συνεργείου του, που φτάνουν στη Βολιβία το 2000 για να γυρίσουν μια ταινία με θέμα την κατάκτηση των ιθαγενών από τον Κολόμβο κατά την άφιξή του στην αμερικάνικη ήπειρο. Η ταινία επικεντρώνεται σε δύο μοναχούς που αντιτάχθηκαν στην εκμετάλλευση του πληθυσμού. Ο παραγωγός της ταινίας Κόστα (Luis Tocar) επέλεξε τη Βολιβία, καθώς το κόστος παραγωγής είναι πολυ χαμηλό και οι ιθαγενείς κομπάρσοι θα πληρωθούν μόλις δυο δολάρια τη μέρα.
Καθώς όμως ο Σεμπάστιαν και οι συνεργάτες του βρίσκονται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον πόλεμο για το νερό, όπως τους λένε οι ντόπιοι, που αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα του 2000. Οι ιθαγενείς της ταινίας μετακομίζουν στα οδοφράγματα. Ο σκηνοθέτης και το συνεργείο αντιδρούν, η ταινία κινδυνεύει να μην τελειώσει, οι κομπάρσοι δεν μπορούν να παρατήσουν τα γυρίσματα και να τρέχουν στις πορείες. Ο ιθαγενής πρωταγωνιστής της ταινίας Ντάνιελ (ο βολιβιανός Juan Carlos Aduviri) πρωτοστατεί στην επανάσταση. Σε κάποια στιγμή, η αστυνομία τον ξυλοφορτώνει και τον συλλαμβάνει και ο παραγωγός θα χρειαστεί να πάει, εμφανώς νευριασμένος, στα κεντρικά της αστυνομίας για να τον ξελασπώσει. Το πρόσωπο του Ντάνιελ είναι γεμάτο μώλωπες που θα πρέπει να τους καλύψουν με άφθονο μακιγιάζ για να μην φανούν στα γυρίσματα. Η αδικία και η καταπίεση της εποχής του Κολόμβου, στην οποία αναφέρεται το σενάριο τους, είναι διάχυτη γύρω τους, αλλά οι συντελεστές αργούν να την δουν.
Στην πραγματική ιστορία, η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το 2000 την παροχή νερού, δημόσιου αγαθού ως τότε, με προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πολυεθνικές εταιρίες που προσέλαβε να το διαχειρίζονται τριπλασίασαν την τιμή του, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί να πληρώσει. Τα νότια προάστια της Κοτσαμπάμπα δεν είχαν καν εγκαταστάσεις ύδρευσης και έτσι οι κάτοικοι δημιουργήσαν μόνοι τους δεξαμένες που μάζευαν το νερό της βροχής και το φίλτραραν. Το βολιβιανό κράτος απαγόρεψε την αυθαίρετη συλλογή νερού και δημιούργησε μια αστυνομία νερού που έλεγχε τα σπίτια και γκρέμιζε τις δεξαμενές – μέχρι που οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και γκρέμισαν τα γραφεία της πολυεθνικής και της νομαρχίας και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο πετυχημένος αυτός αγώνας ονομάζεται απο τους ντόπιους ‘la guerra del agua’ – ο πόλεμος του νερού.
Θυμίζοντας έντονα το 8 ½ του Φελίνι, η σκηνοθέτιδα της ταινίας Ακόμα και η βροχή, Iciar Bollain επικεντρώνεται περισσότερο στις δοκιμασίες του σκηνοθέτη Σεμπάστιαν, που προσπαθεί να τελειώσει την ταινία του, παρά στον πόλεμο του νερού. Παίζοντας και εναλλάσσοντας την εικόνα ανάμεσα στο παρόν του σκηνοθέτη στην Κοτσαμπάμπα και την εποχή του Κολόμβου, ο θεατής οδηγείται εύκολα σε συμπεράσματα για την εκμετάλλευση των ιθαγενών τότε και τώρα. Η Iciar Bollain έφτιαξε όμως μια ταινία πολυεπίπεδη, της οποίας ο στόχος δεν είναι μόνο αυτός. Οι δοκιμασίες του Σεμπάστιαν και της παραγωγής στην Κοτσαμπάμπα δεν προέρχονται μόνο από την εξέγερση για το νερό, την απουσία των κομπάρσων και τα προβλήματα μετακίνησης του συνεργείου, αλλά και από την πάλη με το ίδιο του τον εαυτό και τη συνείδησή του. Δεν δημιούργησε τη φτώχεια αυτός – η ταινία του μάλιστα δίνει δουλειά στο ντόπιο πληθυσμό. Μπορεί όμως να βοηθήσει; Μήπως έχει και αυτός μέρος της ευθύνης; Η αρχική του στάση αλλάζει καθώς βλέπει τις συνθήκες γύρω του και στο τέλος χρειάζεται να διαλέξει μια θέση. Δεν είναι εύκολο, όπως δεν είναι εύκολο όταν πρόκειται να πάρουμε θέση – όχι λεκτικά αλλά στην πράξη- μπροστά στην αδικία.
Οι κάτοικοι της Κοτσαμπάμπα θα θυμούνται για χρόνια τα γυρίσματα της ταινίας στην πόλη τους το καλοκαίρι του 2009. Όλοι έχουν κάποιο γνωστό που έπαιξε ως κομπάρσος, δούλεψε στα σκηνικά, μίλησε με κάποιον από το συνεργείο ή πήγε στη φιέστα που οργάνωσαν οι συντελεστές της ταινίας, μαζί με τον δήμαρχο, την τελευταία μέρα των γυρισμάτων στην κεντρική πλατεία της 14ης Σεπτεμβρίου. Εκεί, δηλαδή, όπου είχε ξεσπάσει ο πόλεμος του νερού το 2000. Και αν η ταινία της Iciar Bollain αφήνει μια απορία και δυσπιστία για το πόσο η ίδια πλήρωσε τους κατοίκους-κομπάρσους της, το κάνει πιστεύω ηθελημένα: η εκμετάλλευση δεν σταματά με μια νίκη. Εξάλλου, στους τίτλους τέλους, οι συντελεστές αφιερωνουν το Ακόμα και η βροχή στο Howard Zinn: η αντίσταση των καταπιεσμένων για την οποία μιλούσε ενόσω ζούσε, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Γυμνοί ποδηλάτες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης
Η 4η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία θα διεξαχθεί στις 3 Ιουνίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με σκοπό την προώθηση του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης.
Η ποδηλατοδρομία θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι από το άγαλμα του Βενιζέλου και θα ακολουθήσει κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι θα συμμετάσχουν πάνω από 2.000 ποδηλάτες.
Η ποδηλατοδρομία έχει ειρηνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ζωγραφισμένα και στολισμένα σώματα και ποδήλατα, φυσική διακόσμηση, αξεσουάρ, χρώματα και μουσική θα είναι τα όπλα των ποδηλατοδρόμων για μία φιλικότερη προς τον άνθρωπο πόλη.
Τους ποδηλάτες θα συνοδεύσουν ομάδες με skateboards, rollers και πατίνια σε μια προσπάθεια να προωθήσουν εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης στην πόλη.
Η ακριβής ώρα του event θα ανακοινωθεί μια εβδομάδα πριν στο worldnakedbikeride.gr.
Η ποδηλατοδρομία θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι από το άγαλμα του Βενιζέλου και θα ακολουθήσει κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι θα συμμετάσχουν πάνω από 2.000 ποδηλάτες.
Η ποδηλατοδρομία έχει ειρηνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ζωγραφισμένα και στολισμένα σώματα και ποδήλατα, φυσική διακόσμηση, αξεσουάρ, χρώματα και μουσική θα είναι τα όπλα των ποδηλατοδρόμων για μία φιλικότερη προς τον άνθρωπο πόλη.
Τους ποδηλάτες θα συνοδεύσουν ομάδες με skateboards, rollers και πατίνια σε μια προσπάθεια να προωθήσουν εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης στην πόλη.
Η ακριβής ώρα του event θα ανακοινωθεί μια εβδομάδα πριν στο worldnakedbikeride.gr.
Δευτέρα 2 Μαΐου 2011
Οικολογικές Εκδηλώσεις: Έρχεται το 13ο Eco Art Festival
Το 13ο Eco Art Festival με πλήθος εκδηλώσεων πολιτιστικού και οικολογικού χαρακτήρα επιστρέφει και φέτος για να φέρει κοντά το Περιβάλλον, την Τέχνη και τον Άνθρωπο.
Μεταξύ των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν περιλαμβάνεται και η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «Περιβάλλον- Πολιτισμός», η οποία θα φιλοξενηθεί στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων.
Συμμετέχουν διακεκριμένοι ζωγράφοι και γλύπτες (Θεόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος, Γιώργος Χουλιαράς, Ανδρέας Λόλης, Λουκάς Λουκίδης, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Μαρία Κτιστοπούλου, Elke Lagansky, Σύνη Παπαγιάννη, Ingrid Zamecnikova, Αχιλλέας Σδούκος, Patricia Lippert και Jean-Marie Biwer), οι οποίοι μέσα από τις δημιουργίες τους προσεγγίζουν με το δικό τους τρόπο την τέχνη και τον πολιτισμό.
Το φεστιβάλ θα ξεκινήσει στις 30 Μαΐου και θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου.
Μεταξύ των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν περιλαμβάνεται και η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «Περιβάλλον- Πολιτισμός», η οποία θα φιλοξενηθεί στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων.
Συμμετέχουν διακεκριμένοι ζωγράφοι και γλύπτες (Θεόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος, Γιώργος Χουλιαράς, Ανδρέας Λόλης, Λουκάς Λουκίδης, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Μαρία Κτιστοπούλου, Elke Lagansky, Σύνη Παπαγιάννη, Ingrid Zamecnikova, Αχιλλέας Σδούκος, Patricia Lippert και Jean-Marie Biwer), οι οποίοι μέσα από τις δημιουργίες τους προσεγγίζουν με το δικό τους τρόπο την τέχνη και τον πολιτισμό.
Το φεστιβάλ θα ξεκινήσει στις 30 Μαΐου και θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)