Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
WATER TALKS
Τι λέει;
I kill more than cancer, I kill more than AIDS, I kill more than war, I kill 15 people every minute.
I am the leading cause of death in the world, I am unsafe drinking water.
Unsafe drinking water kills 8 million people per year.
Φοβερή εγκατάσταση που έγινε έξω από το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, στις 22 Μαρτίου 2010.
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Τι γίνεται στο Πήλιο αυτό το Σαββατοκύριακο?
Εκτός από τον ποδηλατικό γύρο του Βόλου δείτε τι άλλο γίνεται στο Πήλιο:
Ένα ιδιαίτερο δρώμενο έχει ετοιμάσει γι' αυτό το Σάββατο, στο σιδηροδρομικό σταθμό Αγριάς στο Πήλιο, μια ομάδα εικαστικών και ερευνητών από την ιταλική ομάδα Ilmotorediricerca και την ομάδα Φιλοπάππου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο ανέλαβαν μια πρωτοβουλία ανίχνευσης του πηλιορείτικου τοπίου κατά μήκος της περίφημης σιδηροδρομικής γραμμής Αγριά-Μηλιές, έργο του Ερνέστο ντε Κίρικο, εφαρμόζοντας πειραματικές πρακτικές και δράσεις. Η ομάδα περιπλανήθηκε στον ποιητικό και το μεταφυσικό κόσμο του Αλμπέρτο Σαβίνιο και του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, αναζητώντας στο τοπίο της παιδικής ηλικίας των δύο αδερφών το κλειδί για μια πιθανή, πολυδιάστατη και δημιουργική ερμηνεία του αινίγματος του έργου τους. Στην έκθεση που θα παρουσιαστεί στις 24 Απριλίου στο σιδηροδρομικό σταθμό Αγριάς, στις 8.30 μ.μ., περιλαμβάνονται τόσο υλικό της παραπάνω δράσης όσο και το εικαστικό φιλμ-ντοκουμέντο με τίτλο "Αδέλφια" των Matteo Fraterno, Mαίρης Ζυγούρη, Σπύρου Τσαλαπάτα και Μαρίας Χατζηνικολάου.
Δέσποινα Ζευκιλή dzeykili@athinorama.gr
Φύγαμε??
Ένα ιδιαίτερο δρώμενο έχει ετοιμάσει γι' αυτό το Σάββατο, στο σιδηροδρομικό σταθμό Αγριάς στο Πήλιο, μια ομάδα εικαστικών και ερευνητών από την ιταλική ομάδα Ilmotorediricerca και την ομάδα Φιλοπάππου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο ανέλαβαν μια πρωτοβουλία ανίχνευσης του πηλιορείτικου τοπίου κατά μήκος της περίφημης σιδηροδρομικής γραμμής Αγριά-Μηλιές, έργο του Ερνέστο ντε Κίρικο, εφαρμόζοντας πειραματικές πρακτικές και δράσεις. Η ομάδα περιπλανήθηκε στον ποιητικό και το μεταφυσικό κόσμο του Αλμπέρτο Σαβίνιο και του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, αναζητώντας στο τοπίο της παιδικής ηλικίας των δύο αδερφών το κλειδί για μια πιθανή, πολυδιάστατη και δημιουργική ερμηνεία του αινίγματος του έργου τους. Στην έκθεση που θα παρουσιαστεί στις 24 Απριλίου στο σιδηροδρομικό σταθμό Αγριάς, στις 8.30 μ.μ., περιλαμβάνονται τόσο υλικό της παραπάνω δράσης όσο και το εικαστικό φιλμ-ντοκουμέντο με τίτλο "Αδέλφια" των Matteo Fraterno, Mαίρης Ζυγούρη, Σπύρου Τσαλαπάτα και Μαρίας Χατζηνικολάου.
Δέσποινα Ζευκιλή dzeykili@athinorama.gr
Φύγαμε??
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Η Γιορτή της Γης
Συγχαρητήρια στα κορίτσια Χριστίνα και Ιωάννα για το video eco-trip που έφτιαξαν.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά της Β' Λυκείου που πήγαν εκδρομή στο Πήλιο γιατί ήταν πολύ καλά παιδιά, έκαναν πεζοπορία και πέρασαν πολύ όμορφα.
Συγχαρητήρια στους αγαπημένους μου φίλους και συναδέλφους Ελένη, Έρση, Μάγδα και Σταύρο που συνόδεψαν τα παιδιά με πολλή όρεξη και αγάπη γι αυτό που κάνουν.
Πολύ καλό video της greenpeace για την γιορτή της Γης.
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Διαγωνισμός ecotrip
Συγχαρητήρια στις Χριστίνα Σαββίδη και Ιωάννα Χατζάκη γα τη διάκριση τους στο διαγωνισμό ecotrip και το βραβείο που πήραν για την παραγωγή της ταινίας μικρού μήκους "Which side are you on?"
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη η οποία απέκτησε εθνικό δρυμό, το 1938 όπου ιδρύθηκαν εθνικοί δρυμοί στον Όλυμπο και τον Παρνασσό। Συνολικά η Ελλάδα διαθέτει 10 εθνικούς δρυμούς που καλύπτουν περίπου 840.000 στρέμματα ξεχωρίζοντας ο καθένας για τα δικά του στοιχεία. Εκτός από τους δύο που προαναφέρθηκαν, από τους παλιότερους είναι της Πάρνηθας που χαρακτηρίστηκε το 1961, στον Αίνο και τη Σαμαριά το 1962, στην Οίτη και την Πίνδο το 1966 ενώ το 1973 στο Βίκο και το 1974 στο Σούνιο και τις Πρέσπες. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας, υπάρχουν και πολλές άλλες αξιόλογες περιοχές με τεράστιο φυτικό και ζωικό πλούτο. Ενδεικτικά αναφέρουμε περιοχές όπως, το δάσος Δαδιάς Έβρου (Θράκη), στο όρος Μπέλες και τη λίμνη Κερκίνη, το όρος Βόρας (Καϊμακτσαλάν), το όρος `Aθως, τις κορυφές της Κεντρικής Ροδόπης (Μακεδονία), τις κεντρικές κορυφές του Ταΰγετου, την Κοιλάδα Υδάτων Στυγός (Πελοπόννησος) και το όρος Δίρφη (Εύβοια).Ο Εθνικός δρυμός είναι ένα οικοσύστημα ή βιότοπος με μεγάλη οικολογική αξία που παραμένει ανεπηρέαστος ή έχει επηρεαστεί ελάχιστα απο ανθρώπινες δραστηριότητες και στον οποίο διατηρείται μεγάλος αριθμός και ποικιλία οικολογικών, βιολογικών, γεωμορφολογικών και αισθητικών στοιχείων. Οι γεωμορφολογικοί σχηματισμοί και το οικολογικό περιβάλλον των φυτών και των ζώων παρουσιάζουν επιστημονικό, εκπαιδευτικό καθώς και αναψυχικό ενδιαφέρον. Ένας Εθνικός δρυμός μπορεί να περιλαμβάνει δάση, λιβάδια, λίμνες, ποτάμια, οικισμούς, καθώς και ιστορικά - αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία.Υπεύθυνος φορέας για τη φύλαξη των εθνικών δρυμών είναι η Δασική υπηρεσία. Οι επισκέπτες επιτρέπεται να εισέρχονται στο χώρο κάτω απο ειδικές συνθήκες για επιμόρφωση, έρευνα ή αναψυχή. Στους Δρυμούς επιτρέπονται οι ήπιες δραστηριότητες και δεν επιτρέπεται η φθορά των γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών.Αναλυτική παρουσίαση εθνικών δρυμών1.Εθνικός δρυμός Ολύμπου2.Εθνικός δρυμός Πάρνηθας3.Εθνικός δρυμός Παρνασσού4.Εθνικός δρυμός Αίνου Κεφαλληνίας5.Εθνικός δρυμός Σουνίου6.Εθνικός δρυμός Οίτης7.Εθνικός δρυμός Λευκών Ορέων (Σαμαριάς)8.Εθνικός δρυμός Πίνδου (Βάλια Κάλντα)9.Εθνικός δρυμός Πρεσπών10.Εθνικός δρυμός Βίκου ΑώουΕθνικός Δρυμός ΟλύμπουΟ πυρήνας του εθνικού δρυμού καταλαμβάνει έκταση 44.500 στρεμμάτων. Περιβάλλεται από τις κορυφές Μύτικας (2.917 μ.), Στεφάνι ή Θρόνος Δία (2.909 μ.), Σκολιό (2.911 μ.), Σκάλα (2.866 μ.), Προφήτης Ηλίας (2.786 μ.), Άγιος Αντώνιος (2.815 μ.) κ.ά., οι οποίες περικλείουν τη χαράδρα του Μαυρόλογγου, το οροπέδιο των Μουσών και την κοιλάδα του ποταμού Ενιπέα. Η περιφερειακή ζώνη του δρυμού δεν έχει καθοριστεί.Βλάστηση-χλωρίδα: η βλάστηση στον εθνικό δρυμό Ολύμπου ποικίλλει ανάλογα με το υψόμετρο. Έτσι, στις περιοχές χαμηλού και μέσου υψομέτρου συναντούμε διάφορους θάμνους (μεσογειακή μακία), πουρνάρια, κουμαριές κ.λπ., ενώ στις περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, δάση από μαυρόπευκα, ρόμπολα (είδος πεύκου, ανθεκτικό στα χιόνια), μακεδονίτικα έλατα, δρύες, οξιές κ.λ.π.Σε όλη την έκταση του Ολύμπου έχουν καταμετρηθεί 1.700 περίπου είδη φυτών, από τα οποία τα 25 είναι ενδημικά (δηλ. συναντώνται αποκλειστικά σε αυτό το μέρος της Ελλάδας) και μοναδικά στον κόσμο, λ.χ. Κεράστιο Θεοφράστου, Βιόλα του Ολύμπου, Κάρο του Αντάμοβιτς, Βερονίκη η Θεσσαλική, Κενταύρια Μεταβατική. `Αλλα σπάνια φυτά της περιοχής είναι το Lilium Chalcedonicum, η Kernera Saxatilis, το Sedum Stefco, o Galanthus Graecus κ.ά.Πανίδα: το σπανιότερο μεγάλο θηλαστικό που ζει σήμερα στον Όλυμπο είναι το αγριόγιδο. Άλλα ζώα της περιοχής είναι τα αγριογούρουνα, τα τσακάλια, τα ζαρκάδια, οι αλεπούδες, οι νυφίτσες, οι λαγοί, τα τρωκτικά και οι νυχτερίδες. Η ορνιθοπανίδα του εθνικού δρυμού εκπροσωπείται από πλήθος αρπακτικών πουλιών, όπως ο χρυσαετός, ο γυπαετός, γεράκια, γύπες και πολλά σπάνια είδη, λ.χ. μαύρος δρυοκολάπτης, σταυρομύτης, χιονότσιχλα, χιονόστρουθος κ.λπ. Καταφύγια: στον εθνικό δρυμό Ολύμπου λειτουργούν 4 καταφύγια.Εθνικός δρυμός ΠαρνασσούΟ πυρήνας του εθνικού δρυμού Παρνασσού καταλαμβάνει 36.000 στρέμματα. Περιλαμβάνει κορυφές χαμηλού και μέσου υψομέτρου και όχι τα ψηλότερα σημεία του βουνού (Γεροντόβραχος, Λιάκουρα κ.ά.). Η περιφερειακή ζώνη παραμένει απροσδιόριστη.Βλάστηση-χλωρίδα: το μεγαλύτερο τμήμα του εθνικού δρυμού (30.000 στρέμματα) καλύπτεται από έλατα του είδους Abies Cephalonica, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν κέδροι, μαυρόπευκα, αγριοκορομηλιές κ.ά.Στον Παρνασσό διαβιώνουν 25 ενδημικά και πολλά άλλα σπάνια είδη φυτών, τα οποία όμως συναντώνται κυρίως στις ψηλότερες κορυφές, που δεν είναι ενταγμένες στα όρια του εθνικού δρυμού. Σπάνια είδη χλωρίδας εντός δρυμού είναι η Paeonia Parnassica, ο κόκκινος κρίνος (Lilium Chaladonicum), η Euphorbia Orphanidis, o Thymus Parnassicus κ.ά.Πανίδα: στον εθνικό δρυμό Παρνασσού συναντώνται κοινά θηλαστικά, λ.χ. κουνάβια, ασβοί, αλεπούδες, λαγοί, σκίουροι και λύκοι. Ο πλούτος της ορνιθοπανίδας είναι τεράστιος: γύπες, γυπαετοί, γεράκια, χρυσαετοί, σταυραετοί, πετρίτσες, χρυσογέρακες, δρυοκολάπτες, πετροπέρδικες.Παραμονή: ο εθνικός δρυμός δεν προσφέρει δυνατότητα παραμονής. Αυθημερόν εξορμήσεις μπορούν να γίνουν από την Αράχοβα, γραφική πόλη στους πρόποδες του Παρνασσού που απέχει 175 χλμ. από την Αθήνα, και τους Δελφούς. Κοντά στα όρια του δρυμού λειτουργούν οι χιονοδρομικές εγκαταστάσεις του Ε.Ο.Τ. (Φτερόλακκα, Κελλάρια) και του Αθηναϊκού Ομίλου Σκι (Γεροντόβραχος).Εθνικός δρυμός ΠάρνηθαςΑπέχει 31 χλμ. από την Αθήνα. Ο πυρήνας του καταλαμβάνει 38.400 στρέμματα και εκτείνεται στα βόρεια του νομού Αττικής, στα σύνορα με το νομό Βοιωτίας. Περιλαμβάνει τις ψηλότερες κορυφές της Πάρνηθας-Καραμπόλα (1.413 μ.), Όρνιο (1.350 μ.), Πλατύ Βουνό (1.163 μ.), Κυρά (1.160 μ.) κ.λπ.- το λειβάδι Μπάφι, το οροπέδιο της Μόλας, τις τοποθεσίες Αγία Τριάδα, Μετόχι κ.λπ. Η περιφερειακή ζώνη παραμένει ακαθόριστη.Βλάστηση-χλωρίδα: το μεγαλύτερο τμήμα του δρυμού καλύπτεται από έλατα (Abies Cephalonica) και διάφορους θάμνους (μεσογειακή μακία). Στην Πάρνηθα έχουν καταμετρηθεί 1.000 περίπου ποικιλίες φυτών, από τις οποίες οι περισσότερες βρίσκονται εντός του δρυμού, λ.χ. ο κόκκινος κρίνος και η λευκή παιώνια. Μερικές από αυτές είναι ενδημικές της Αττικής όπως η Centaurea Pentelica, η Campanula Celsi, Dianthus Serratifolius. Υπάρχουν επίσης και άλλα ενδημικά φυτά της Ελλάδας, λ.χ. ο έβενος του Σίμπθορπ, το ηλιάνθεμo του Υμηττού, ο κρόκος ο αττικός, και η σκαμπιόζα του Υμηττού.Πανίδα: η πανίδα του εθνικού δρυμού είναι ιδιαίτερα πλούσια σε είδη, φτωχή όμως σε πληθυσμούς. Υπάρχει πλήθος θηλαστικών (αλεπούδες, κουνάβια, ασβοί, σκίουροι, λαγοί, τρωκτικά, τσακάλια). Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του εθνικού δρυμού Πάρνηθας είναι τα εκατό περίπου ελάφια που ζουν ελεύθερα. Η ορνιθοπανίδα της περιοχής περιλαμβάνει 113 είδη πουλιών, λ.χ. χρυσαετοί, γεράκια, πετροπέρδικες, μπούφοι, τσαλαπετεινοί, δρυοκολάπτες, κορυδαλλοί.Εθνικός δρυμός ΚεφαλονιάςΟ μικρότερος σε έκταση εθνικός δρυμός της Ελλάδας (22.400 στρ.). Περιλαμβάνει δύο πυρήνες: τις κορυφές του βουνού Αίνου και την κορυφή του γειτονικού βουνού Ρουδίου. Η περιφερειακή ζώνη δεν έχει προσδιοριστεί.Βλάστηση-χλωρίδα: κύριος σκοπός ίδρυσης του εθνικού δρυμού Αίνου ήταν η προστασία του βασικού ελληνικού τύπου ελάτου, του Abies Cephalonica, που αποτελεί και το μεγαλύτερο τμήμα της βλάστησης του δρυμού (17.000 στρ.). Μέσα στο ελατόδασος υπάρχουν διάφορα είδη θάμνων, φρύγανα, ποώδη φυτά κ.λπ. Η χλωρίδα του Αίνου είναι εξαιρετικά πλούσια σε ενδημικά και σπάνια είδη φυτών, λ.χ. βιόλα η κεφαληνική, σκουτελάρια η κεφαληνική, πόα η κεφαληνική, Silene Ionica, κόκκινη παιώνια, το Eryssimum Cephalonicum. Στο Ρούδι, στα ΒΔ του κύριου όγκου του Αίνου, υπάρχουν πολλοί θαμνώνες από πουρνάρια, κουμαριές, σχοίνους, χρυσόξυλα κ.λ.π.Πανίδα: η πανίδα του εθνικού δρυμού Αίνου δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια σε σπάνια είδη. Συναντώνται κυρίως λαγοί, νυφίτσες, αλεπούδες, κουνάβια, τυφλοπόντικες και διάφορα είδη ερπετών. Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει 26 περίπου είδη (όρνια, φιδαετοί, ξεφτέρια, κοτσύφια, καρδερίνες, γεράκια, πέρδικες).Εθνικός δρυμός Σαμαριάς Βρίσκεται στα Λευκά Όρη στην Κρήτη. Εκτείνεται από τη θέση Ξυλόσκαλο (βόρεια είσοδος του εθνικού δρυμού) ως τον όρμο της Αγίας Ρούμελης (νότια είσοδος), μία απόσταση 16 χλμ. Περιλαμβάνει το φαράγγι Σαμαριάς -μοναδικός σχηματισμός σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου- και οριοθετείται από τις κορυφές του Ψιλαφιού (1.903 μ.), του Γκίγκιλου (2.080 μ.) και του Βολακιά (2.116 μ.) στα δυτικά και από τις κορυφές του Μελινταού (2.133 μ.) και της Ψιρίστρας στα ανατολικά. Ο πυρήνας του εθνικού δρυμού Σαμαριάς έχει συνολική έκταση 51.000 στρέμματα. Η περιφερειακή ζώνη του δεν έχει οριστεί.Ο εθνικός δρυμός περιλαμβάνει 22 πηγές, χείμαρρους και απότομους γκρεμούς, ύψους εκατοντάδων μέτρων. Το φαράγγι της Σαμαριάς είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης και συγκεντρώνει πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Το πλάτος του φαραγγιού κυμαίνεται από 3-150 μ., με μικρότερο πλάτος στη θέση Πόρτες ή Σιδερόπορτες, όπου το ύψος των δύο πλευρών του φτάνει τα 600 μ. Το 1971 απονεμήθηκε στον εθνικό δρυμό το εθνικό δίπλωμα προστασίας της φύσης, το 1979 βραβεύτηκε με το Ευρωπαϊκό Δίπλωμα Α΄ Κατηγορίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ το 1981 η UNESCO τον ανακήρυξε ως "Απόθεμα της βιόσφαιρας" στο πλαίσιο του προγράμματος "`Ανθρωπος και Βιόσφαιρα" (Μ.Α.Β.).Βασικό χαρακτηριστικό του εθνικού δρυμού Σαμαριάς είναι η πλούσια εναλλαγή τοπίων (σπήλαια, τρεχούμενα νερά, θαμνώνες, ορεινά λιβάδια και δάση), μέσα στα οποία διατηρούνται μνημεία από όλες σχεδόν τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, όπως προϊστορικοί οικισμοί, οι πόλεις Τάρρα και Καινώ, το μαντείο και το ιερό του Απόλλωνα, παλαιοχριστιανικοί τάφοι και ενετικά κάστρα.Βλάστηση-χλωρίδα: Η βλάστηση περιλαμβάνει κυπαρίσσια, πεύκα, πρίνους, πλατάνια και πουρνάρια. Η χλωρίδα της περιοχής είναι ιδιαίτερα πλούσια, περιλαμβάνει πάνω από 450 είδη, απ' τα οποία 70 είναι ενδημικά, όπως ο έβενος, ο δίκταμος, η αμπελιτσιά, η τραχεία πεύκη η κρητική, το ελίχρυσο, η ορνοβρυχίς, η τουλίπα κ.λ.π.Πανίδα: Αφθονούν τα είδη ζώων στον εθνικό δρυμό Σαμαριάς. Πολλά απ' αυτά είναι ιδιαίτερα σπάνια, με πρώτο το σπανιότατο κρητικό αγριοκάτσικο ή αγρίμι ή κρι-κρι (Capra Aegagrus Cretensis), ενώ ακολουθούν το κρητικό κουνάβι (ζουρίδα), ο κρητικός ασβός ή άρκαλος, ο κρητικός αγκαθοποντικός, η κρητική νυφίτσα ή καλογιαννού, ο κρητικός αγριόγατος ή φουρόγατος. Επίσης, υπάρχουν σπάνια είδη ερπετών και αμφίβιων, λ.χ. η βομβίνη, η κολισαύρα, η τρανόσαυρα και το σαμιαμίδι. Η ορνιθοπανίδα της περιοχής περιλαμβάνει σπάνια αρπακτικά πουλιά, όπως όρνια, γυπαετούς, σπιζαετούς και χρυσαετούς.Παραμονή-διέλευση: O εθνικός δρυμός δεν προσφέρει καμία δυνατότητα παραμονής. Στον εγκαταλειμμένο οικισμό Σαμαριά, στη μέση περίπου του φαραγγιού, στις πηγές Νερούτσικο, Ρίζα Συκιάς, Βρυσί, Νερό της Πέρδικας και Κεφαλοβρύσια υπάρχουν χώροι ξεκούρασης για τους πεζοπόρους. Δυνατότητα παραμονής προσφέρει το χωριό Ομαλός, 5 χλμ. πριν από το Ξυλόσκαλο, όπου λειτουργεί και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για το δρυμό, και το χωριό Αγία Ρούμελη, με ξενοδοχεία, πανσιόν και ενοικιαζόμενα δωμάτια.Εθνικός δρυμός ΟίτηςΑνήκει στο νομό Φθιώτιδας και απλώνεται πάνω στο βουνό Οίτη, απέναντι από τον κάμπο της Λαμίας και την κοιλάδα του ποταμού Σπερχειού. Ο πυρήνας του εθνικού δρυμού εντοπίζεται στα δυτικά των χωριών Υπάτη, Καστανιά και Νιοχώρι, έχει συνολική έκταση 14.000 στρεμμάτων και περιλαμβάνει τη δεύτερη σε ύψος κορυφή της Οίτης, το Γρεβενό (2.116 μ.), τις κορυφές Σέμπι (2.086 μ.) και Αλύκαινα (2.056 μ.), το οροπέδιο Λιβαδιές και τις εκβολές του Γοργοπόταμου.Βλάστηση-χλωρίδα: στις περιοχές με χαμηλό υψόμετρο η βλάστηση αποτελείται κυρίως από διάφορους θάμνους (μεσογειακή μακία), πουρνάρια, κέδρα και πικροδάφνες. Στις Λιβαδιές, στο ΝΔ τμήμα του δρυμού, κυριαρχεί η αγροστώδης μαραβίτσα ή τούφα και πολλά ενδημικά φυτά της χώρας μας. Στις περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο υπάρχουν τεράστια δάση με έλατα (Abies Cephalonica), ενώ κατά μήκος των ρεμάτων υπάρχει υδρόβια βλάστηση. Η χλωρίδα της Οίτης περιλαμβάνει πλήθος σπάνιων φυτών (λ.χ. Lilium Chalcedonicum, Viola Poetica, Gentiana Lutea, Viola Aetolica, Asperula Oetaea, Narcissus Poeticus) και αρκετά τοπικά ενδημικά, όπως Thlaspi Kotshyanum, Allium Phthioticum, Veronica Oetaea.Πανίδα: Στον εθνικό δρυμό της Οίτης ζουν ζαρκάδια, λιγοστά ελάφια, αγριογούρουνα, λαγοί, αλεπούδες, σκίουροι και ασβοί. Το σπανιότερο είδος θηλαστικού που απαντά εκεί είναι το αγριόγιδο (Rupicaper Balcanicus). Από τα ερπετά και τα αμφίβια ιδιαίτερη αξία έχει ο αλπικός τρίτωνας, μικρό αμφίβιο, και η βομβίνη. Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει χρυσαετούς, φιδαετούς, μπούφους, δεντρογέρακες, πέρδικες, δρυοκολάπτες, τσαλαπετεινούς κ.λ.π.Ορμητήρια για αυθημερόν επισκέψεις στο δρυμό μπορούν να αποτελέσουν τα χωριά Υπάτη (21 χλμ. από Λαμία), Παύλιανη (44 χλμ. από Λαμία) και Καστανιά, όπου λειτουργούν ξενώνες, εστιατόρια και ιατρεία. 7 χλμ. δυτικά της Υπάτης υπάρχει η μονή του Οσίου Αγάθωνα, του 15ου αι., στην οποία λειτουργεί Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του δρυμού της Οίτης.Εθνικός δρυμός Πίνδου (Βάλια Κάλντα)Βρίσκεται στη Β.Α. Πίνδο και ανήκει στο νομό Γρεβενών. Ο πυρήνας (33.600 στρέμματα) περιλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της κοιλάδας Βάλια Κάλντα και οριοθετείται από τις κορυφές Αφτιά (2.082 μ.), Αβγό (2.117 μ.), Φλέγγα (2.159 μ.), Καπετάν-Κλειδί (2.086 μ.) και Μαυροβούνι (2.017 μ.). Η περιφερειακή ζώνη (67.800 στρέμματα) οριοθετείται από τις κορυφές Κόρμαλη (1.882 μ.), Αγκαθότοπος (1.924 μ.), Πυροστιά (1.967 μ.), Κακοπλεύρι (2.160 μ.) και Άσπρα Λιθάρια (1.731 μ.).Βλάστηση-χλωρίδα: Xαρακτηριστικό της βλάστησης του δρυμού είναι τα απέραντα δάση με μαυρόπευκα, οξιές και ρόμπολα. Φυτρώνουν επίσης λίγα κοκκινόπευκα, δρύες, σφενδάμια και σορβιές, ενώ η παραποτάμια βλάστηση αποτελείται από πλατάνια, ιτιές, σκλήθρα κ.λ.π.Η χλωρίδα περιλαμβάνει αρκετά τοπικά ενδημικά και άλλα σπάνια είδη: Centaurea Vlachorum, Selene pindicola, Cerastium Vourinense, Viola albanica, Campanula Hawkinsiana, Trifolium Pilczii.Πανίδα: H Βάλια Κάλντα αποτελεί έναν ιδιαίτερα σημαντικό βιότοπο της αρκούδας. `Αλλα ζώα που συναντώνται στον εθνικό δρυμό είναι ο λύκος, το αγριογούρουνο, το ζαρκάδι, ο ασβός και ο σκίουρος. Επίσης, υπάρχουν πολλά είδη βατράχων (φρύνοι, πρασινοφρύνοι), ο αλπικός τρίτωνας, η βομβίνη, η σαλαμάνδρα, το νερόφιδο, η οχιά, η σαΐτα, η χερσοχελώνα, η τρανόσαυρα και η πρασινόσαυρα. Ιδιαίτερα πλούσια είναι η ορνιθοπανίδα. έχουν καταμετρηθεί 78 είδη πουλιών, από τα οποία πολλά είναι σπάνια αρπακτικά (φιδαετός, χρυσαετός, βασιλαετός, χρυσογέρακας, όρνιο, ξεφτέρι), 8 είδη δρυοκολαπτών (νανοτσικλιτάρα, παρδαλοτσικλιτάρα, βαλκανοτσικλιτάρα, πρασινοτσικλιτάρα κ.λπ.), σταυρομύτες, φλώροι, παπαδίτσες κ.ά.Διαμονή: Καλύτεροι μήνες για επίσκεψη στον εθνικό δρυμό Πίνδου είναι οι Ιούνιος και Ιούλιος ή Οκτώβριος. Μέσα στα όρια του εθνικού δρυμού δεν προσφέρεται δυνατότητα διανυκτέρευσης. Τα πλησιέστερα χωριά για παραμονή είναι το Περιβόλι (45 χλμ. από τα Γρεβενά) και η Βοβούσα, όπου λειτουργεί ξενώνας. Εναλλακτική λύση αποτελεί το Μέτσοβο, που παρέχει όλες τις ανέσεις στον επισκέπτη.Εθνικός δρυμός Βίκου – ΑώουΑνήκει στο νομό Ιωαννίνων και τοποθετείται στα βόρεια της πόλης των Ιωαννίνων, ανάμεσα στα Ζαγοροχώρια. Ο πυρήνας, έκτασης 34.120 στρεμμάτων, περιλαμβάνει το φαράγγι του Βίκου, τα χωριά Βίκος και Μονοδένδρι. Η περιφερειακή ζώνη, έκτασης 112.250 στρεμμάτων, απλώνεται στα βόρεια του πυρήνα και περιλαμβάνει τη χαράδρα του ποταμού Αώου, τα χωριά Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο και οριοθετείται από τις κορυφές Τσούκα (1.756 μ.), Γκαμήλα (2.490 μ.), Αστράκα (2.436 μ.) και τις περιοχές Κόνιτσα, Βραδέτο, Βίτσα και Κλειδωνιά. Το τοπίο του εθνικού δρυμού είναι μοναδικής ομορφιάς: το φαράγγι του Βίκου, η χαράδρα του Αώου, ο ποταμός Βοϊδομάτης και οι κορυφές της Τύμφης, τα παρθένα δάση και η άφθονη βλάστηση καθιστούν τον εθνικό αυτό δρυμό τον μεγαλοπρεπέστερο της χώρας μας.Βλάστηση-χλωρίδα: Ιδιαίτερα πλούσια είναι η βλάστηση του δρυμού. καταμετριούνται 50 περίπου είδη δασικών δέντρων (μαυρόπευκα, μακεδονικά έλατα, κρανιές, φλαμουριές, δρύες, σφενδάμια, οξιές, ρόμπολα κ.ά.). Στις παραποτάμιες περιοχές φυτρώνουν πλατάνια, ιτιές, σκλήθρα, ενώ στις περιοχές με μεγάλο υψόμετρο νανώδη φυτά, που αντέχουν στα χιόνια. Η χλωρίδα αποτελείται από πλήθος σπάνιων και ενδημικών φυτών, όπως πικροκαστανιά, Centaurea Awlowskii, Silene Ntonsa, Onosma Epiroticum, Lilium Chalcedonicum, Valeriana Epirotica, Lilium Candidum, Campanula Hawkinsiana κ.λ.π.Πανίδα: Στον εθνικό δρυμό του Βίκου ζουν λιγοστές αρκούδες, λύγκες, αγριογούρουνα, λύκοι, ζαρκάδια, αγριόγιδα και αγριόγατοι. στους ποταμούς ζουν 7 διαφορετικά είδη ψαριών (πέστροφες, τσιρόνια, μπριάνες κ.ά.), το θηλαστικό βίδρα, 19 είδη αμφίβιων και ερπετών, προνύμφες και έντομα του νερού. Στην ορνιθοπανίδα της περιοχής ανήκουν 110 περίπου είδη πουλιών, όπως σταυραετοί, χρυσογέρακες, χρυσαετοί, πετρίτσες, φιδαετοί, νεροκότσυφες, μαυροτσικλιτάρες, παπαδίτσες, κ.λ.π. Διαμονή: Τα Ζαγοροχώρια παρουσιάζουν μεγάλη τουριστική ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία και προσφέρουν δυνατότητα παραμονής καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.Εθνικός δρυμός ΣουνίουΒρίσκεται στο νότιο άκρο της Αττικής, 50 χλμ. από την Αθήνα, βόρεια του ακρωτηρίου. Ο πυρήνας είναι μόνο 5.250 στρέμματα, ενώ η περιφερειακή ζώνη 42.500 στρέμματα και περιλαμβάνει τα χωριά Άγιος Κωνσταντίνος και Λεγρενά. Ο δρυμός αυτός παρουσιάζει κυρίως γεωλογικό και ιστορικό ενδιαφέρον λόγω των μεταλλείων που σώζονται από την ιστορική εποχή και των οικισμών της παλαιολιθικής και της νεολιθικής περιόδου, που ανακαλύφθηκαν στο σπήλαιο "Κίτσος", 2 χλμ. από τον Άγιο Κωνσταντίνο, μαζί με απολιθώματα πολλών φυτών. Στην περιοχή του Σουνίου έχουν καταμετρηθεί 100 διαφορετικά είδη ορυκτών.Βλάστηση-χλωρίδα: Η χλωρίδα της περιοχής δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. τη βασική βλάστηση αποτελούν διάφορα είδη θάμνων (μεσογειακή μακία), πευκοδάση του είδους Pinus Halepensis, φρύγανα, πουρνάρια, ρείκια και λίγα κυπαρίσσια.Η χλωρίδα περιλαμβάνει, επίσης, μερικά ενδημικά φυτά της περιοχής (κενταύρια η λαυρεωτική, κενταύρια η αττική), ενδημικά της Ελλάδας (κενταύρια ο ραφανίσκος, δίανθος ο πριονόφυλλος, ονοβρυχίς η εβενοειδής) και διάφορα άλλα είδη, λ.χ. κυκλάμινα, ανεμώνες και παπαρούνες.Πανίδα: η πανίδα στον εθνικό δρυμό είναι πολύ περιορισμένη λόγω της τουριστικής και οικιστικής εκμετάλλευσης της γύρω από το δρυμό περιοχής. υπάρχουν μόνο λαγοί, κουνάβια, αλεπούδες, σαύρες και φίδια. Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει γεράκια, τσαλαπετεινούς, κουκουβάγιες και πολλά μικρά πουλιά.Εθνικός δρυμός ΠρεσπώνΟ εθνικός δρυμός Πρεσπών βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Ελλάδας και ανήκει στο νομό Φλώρινας. Αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας, πρώην Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας. Περιλαμβάνει τα ελληνικά τμήματα των λιμνών Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα και το φυσικό ανάχωμα που τις χωρίζει και οριοθετείται από τις κορυφές των βουνών Βαρνούς (2.334 μ.) και Τρικλάριο (1.749 μ.). Ο πυρήνας έχει έκταση 49.120 στρέμματα και χωρίζεται σε δύο τμήματα: το πρώτο (49.000 στρέμ.) περιλαμβάνει το ελληνικό τμήμα της Μικρής Πρέσπας και τους γύρω καλαμιώνες, ενώ το δεύτερο περιλαμβάνει 120 στρέμματα γύρω από το εκκλησάκι του Άι-Γιώργη στο χωριό Ψαράδες, με συστάδες αιωνόβιων κωνοφόρων. Η Μικρή Πρέσπα, με μέσο υψόμετρο 853 μ. και μέγιστο βάθος 8 μ., εκτείνεται σε 48.000 στρέμ., από τα οποία τα 5.000 ανήκουν στην Αλβανία και τα 43.000 στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτήν βρίσκονται δύο νησάκια, ο Άγιος Αχίλλειος και το Βιδρονήσι (ή Βιτρινέτσι).Αποτελεί έναν από τους 11 ελληνικούς υγροβιότοπους διεθνούς σημασίας, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση που υπογράφτηκε στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν το 1971. Η περιφερειακή ζώνη του δρυμού έχει έκταση 212.000 στρέμ., από τα οποία τα 40.000 ανήκουν στην ελληνική επικράτεια. περιλαμβάνει το ελληνικό τμήμα της Μεγάλης Πρέσπας και εκτάσεις στα δυτικά και ανατολικά του πυρήνα. Η Μεγάλη Πρέσπα έχει μέγιστο βάθος 55 μ., μέσο υψόμετρο 853 μ. και συνολική έκταση 200.000 στρέμ. περίπου, από τα οποία τα 38.000 ανήκουν στην Ελλάδα.Στην περιοχή των Πρεσπών και του δρυμού υπάρχουν 12 χωριά (Βροντερό, Πύλη, Ψαράδες, Άγιος Αχίλλειος, Μηλιώνα, Πλατύ, Λαιμός, Λευκώνας, Οξυά, Καρυές, Καλλιθέα και Μικρολίμνη). Ο εθνικός δρυμός Πρεσπών είναι ο μοναδικός στη χώρα μας που το κύριο στοιχείο του είναι υδάτινο. Ανακηρύχτηκε Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους το 1977.
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Πρόγραμμα εκδρομής
ΠΗΛΙΟ 18-20 Απριλίου
18/4: 7.45 :Αναχώρηση από το Σταθμό Μετρό Εθνική Άμυνα
Μεσημεριανό φαγητό στο Βόλο
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο Portaria Spa
Βράδυ: Φαγητό στην Πορταριά
19/4 10.30: Αναχώρηση για Μακρυνίτσα
Πεζοπορία , φαγητό κτλ
Βράδυ: Φαγητό στο Βόλο
20/4 Πρωί: Εκδρομή στις Μηλιές - Βυζίτσα
Επιστροφή στην Αθήνα
20.30: Άφιξη στην Εθνική Άμυνα
18/4: 7.45 :Αναχώρηση από το Σταθμό Μετρό Εθνική Άμυνα
Μεσημεριανό φαγητό στο Βόλο
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο Portaria Spa
Βράδυ: Φαγητό στην Πορταριά
19/4 10.30: Αναχώρηση για Μακρυνίτσα
Πεζοπορία , φαγητό κτλ
Βράδυ: Φαγητό στο Βόλο
20/4 Πρωί: Εκδρομή στις Μηλιές - Βυζίτσα
Επιστροφή στην Αθήνα
20.30: Άφιξη στην Εθνική Άμυνα
Εξοπλισμός
Ο κατάλληλος εξοπλισμός για πεζοπορία μας γλυτώνει από μικροατυχήματα και ταλαιπωρία:
Παπούτσια άνετα, να μην γλιστράνε και ας είναι και αθλητικά
Ένα μικρό σακίδιο
φαρμακείο
νερό και
αντιανεμικό
Θα έλεγα και καπελάκι και αντηλιακό-- αν και μάλλον θα είναι συννεφιά.
Απαραίτητη και η φωτογραφική!!!!
Παπούτσια άνετα, να μην γλιστράνε και ας είναι και αθλητικά
Ένα μικρό σακίδιο
φαρμακείο
νερό και
αντιανεμικό
Θα έλεγα και καπελάκι και αντηλιακό-- αν και μάλλον θα είναι συννεφιά.
Απαραίτητη και η φωτογραφική!!!!
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
ΠΗΛΙΟ
Μερικές πληροφορίες για τα χωριά του Πηλίου που θα επισκεφτούμε.
Όποιος έχει πληροφορίες τις ανεβάζει.
Οδηγίες για την εκδρομή , αργότερα
Όποιος έχει πληροφορίες τις ανεβάζει.
Οδηγίες για την εκδρομή , αργότερα
ΒΥΖΙΤΣΑ
Η Βυζίτσα είναι ένα ζωντανό μουσείο παραδοσιακής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος οικισμός και είναι ένας από τους καλύτερα διατηρημένους οικισμούς της Ελλάδας, με πολλά ανακαινισμένα αρχοντικά, πυκνό δίκτυο από καλντερίμια που διασχίζουν το χωριό, εκκλησίες σε ένα άριστο φυσικό περιβάλλον και μα μια απεριόριστη θέα στον Παγασητικό κόλπο και το Πήλιο.
Βρίσκεται σε απόσταση 30 περίπου χιλιόμετρων από το Βόλο, ανάμεσα στα χωριά Πινακάτες και Μηλιές και σε υψόμετρο 500 μέτρων.
Θα δείτε
Παλιά ανακαινισμένα τρίπατα αρχοντικά, λιθόκτιστες κρήνες με σκαλιστά μάρμαρα, καλοδιατηρημένα καλντερίμια που οδηγούν σε κάθε γωνιά του χωριού. Δίπλα στην κρήνη που βρίσκεται πάνω στον ασφαλτόδρομο, σε κεντρικό σημείο, θα βρείτε ένα πολύ κατατοπιστικό χάρτη με όλες τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες του χωριού.
Επισκεφθείτε
Την κεντρική πλατεία με τα ψηλά πλατάνια και τη λιθόκτιστη κρήνη.
Την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Κτίστηκε το 1789.
Την τρίκλιτη βασιλική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής που κτίστηκε το 1725.
Το εκκλησάκι του Aθωνα.
Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής
Δραστηριότητες
Βόλτα στα καλντερίμια του χωριού αλλά και προς το βουνό πάνω απο το χωριό.
Από τη Βυζίτσα μπορείτε να ακολουθήσετε πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Δοκιμάστε το μονοπάτι που ξεκινά από τη Βυζίτσα και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό του «Μουτζούρη» στις Μηλιές. Είναι μιά σύντομη και εύκολη διαδρομή. Μια άλλη ενδιαφέρουσα διαδρομή ξεκινά από το καλντερίμι δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή. Περνά από τους καταρράκτες, τον οικισμό Αργυραίικα και καταλήγει στα Καλά Νερά.
Η θέση της Βυζίτσας προσφέρεται ακόμα για εκδρομές με το αυτοκίνητο προς όλο το Πήλιο.
Καλντερίμι
Για κολύμπι, επισκεφθείτε τα κοντινά Καλά Νερά αλλά και τις υπόλοιπες παραλίες του Παγασητικού και του Αιγαίου.
Διασκεδάστε στα πανηγύρια των Αγίων Αναργύρων την 1η Ιουλίου και της Παναγίας στις 15 Αυγούστου. Στο πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις 29 Αυγούστου γίνεται διανομή της παραδοσιακής φάβας σε όλους τους επισκέπτες.
Θα βρείτε, τέλος, καφενεία, μπαρ και εστιατόρια για να δοκιμάστε τα παραδοσιακά πιάτα και το ντόπιο καρασί και τσίπουρο.
Βρίσκεται σε απόσταση 30 περίπου χιλιόμετρων από το Βόλο, ανάμεσα στα χωριά Πινακάτες και Μηλιές και σε υψόμετρο 500 μέτρων.
Θα δείτε
Παλιά ανακαινισμένα τρίπατα αρχοντικά, λιθόκτιστες κρήνες με σκαλιστά μάρμαρα, καλοδιατηρημένα καλντερίμια που οδηγούν σε κάθε γωνιά του χωριού. Δίπλα στην κρήνη που βρίσκεται πάνω στον ασφαλτόδρομο, σε κεντρικό σημείο, θα βρείτε ένα πολύ κατατοπιστικό χάρτη με όλες τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες του χωριού.
Επισκεφθείτε
Την κεντρική πλατεία με τα ψηλά πλατάνια και τη λιθόκτιστη κρήνη.
Την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Κτίστηκε το 1789.
Την τρίκλιτη βασιλική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής που κτίστηκε το 1725.
Το εκκλησάκι του Aθωνα.
Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής
Δραστηριότητες
Βόλτα στα καλντερίμια του χωριού αλλά και προς το βουνό πάνω απο το χωριό.
Από τη Βυζίτσα μπορείτε να ακολουθήσετε πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Δοκιμάστε το μονοπάτι που ξεκινά από τη Βυζίτσα και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό του «Μουτζούρη» στις Μηλιές. Είναι μιά σύντομη και εύκολη διαδρομή. Μια άλλη ενδιαφέρουσα διαδρομή ξεκινά από το καλντερίμι δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή. Περνά από τους καταρράκτες, τον οικισμό Αργυραίικα και καταλήγει στα Καλά Νερά.
Η θέση της Βυζίτσας προσφέρεται ακόμα για εκδρομές με το αυτοκίνητο προς όλο το Πήλιο.
Καλντερίμι
Για κολύμπι, επισκεφθείτε τα κοντινά Καλά Νερά αλλά και τις υπόλοιπες παραλίες του Παγασητικού και του Αιγαίου.
Διασκεδάστε στα πανηγύρια των Αγίων Αναργύρων την 1η Ιουλίου και της Παναγίας στις 15 Αυγούστου. Στο πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις 29 Αυγούστου γίνεται διανομή της παραδοσιακής φάβας σε όλους τους επισκέπτες.
Θα βρείτε, τέλος, καφενεία, μπαρ και εστιατόρια για να δοκιμάστε τα παραδοσιακά πιάτα και το ντόπιο καρασί και τσίπουρο.
ΜΗΛΙΕΣ
Μηλιες
Οι Μηλιές είναι ένα ορεινό χωριό του Πηλίου και βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων. Πρέπει να έχει γύρω στους 800 κατοίκους.
Από τον Βόλο απέχει γύρω στα 35 λεπτά με το αυτοκίνητο. Ακολουθήστε την παραλιακή οδό του Πηλίου και μετά από περίπου 20 λεπτά θα δείτε την σχετική ταμπέλα προς Μηλιές και Τσαγκαράδα. Από όσο θυμάμαι στη διασταύρωση αυτή υπάρχει και φανάρι οπότε αποκλείεται να τη χάσετε. Στη συνέχεια η πρώτη διασταύρωση κοντά στο χωριό οδηγεί στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Η επόμενη διασταύρωση οδηγεί μέσα στο χωριό. Αν δεν έχετε αυτοκίνητο στη Μηλιές μπορείτε να πάτε και με λεοφωρείο του ΚΤΕΛ Βόλου.
Οι Μηλιές και γενικότερα το Πήλιο είναι ιδανικές για πεζοπορία. Ρωτήστε τους ντόπιους να σας προτείνουν διαδρομές. Εμείς περπατήσαμε από τις Μηλιές προς το γειτονικό χωριό Πινακάτες ακολουθώντας τις γραμμές από το τρενάκι του Πηλίου. Ηταν μια πραγματικά μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!!!. Όλη διαδρομή είναι μέσα στο πράσινο, θα διασχίσετε παραδοσιακά γεφυράκια ενώ κάποια σημεία προσφέρουν υπέροχη θέα στον Παγασητικό. Μια αρκετά πιο σύντομη βόλτα ( το πολύ είκοσι λεπτά ) είναι από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι την πλατεία μέσα από γραφικά καλντερίμια . Για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ, στην κορυφή του Πηλίου στα Χάνια υπάρχει ένα από τα πιο οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας.
Η πιο γνωστή σπεσιαλιτέ στο Πήλιο είναι το σπετζοφάι ( λουκάνικα με πιπεριές μαζί με πολύ καυτερή κόκκινη σάλτσα ). Ακόμα δοκιμάστε κρέατα, κοκκινιστό και φασολάδα. Πολύ καλές ταβέρνες είναι ο «Παλιός Σταθμός» που ανέφερα παραπάνω, ακριβώς απέναντι από το σταθμό του τρένου και μια ακόμα ταβέρνα ( δεν θυμάμαι το όνομα της ) που βρίσκεται λίγο παραπάνω από την αστυνομία και το «Κουκούλι» στον δρόμο προς τον σταθμό. Για γλυκά και καφέ επισκεφτείτε σίγουρα το καφέ «Αννα να ένα μήλο» που είναι από τα καλύτερα μαγαζιά στο Πήλιο. Ο καφές ψήνεται παραδοσιακά στη χόβολη και τα γλυκά που ξεχωρίζουν είναι η μηλόπιτα, η καρυδόπιτα και τα παγωτά. Ιδανικό μέρος για να χαλαρώσετε με τους φίλους σας ή τον έτερον σας ήμισυ. Μοναδικό πρόβλημα είναι η κάπνα όταν γεμίζει το μαγαζί.
Από πολιτιστικές εκδηλώσεις ξεχωρίζουν η «Γιορτή Αχλαδιού» στο τέλος Αυγούστου, ο εορτασμός της Αποκριάς (κατά τη διάρκεια της προσφέρεται δωρεάν φαγητό με συνοδεία παραδοσιακής μουσικής) και το τριήμερο εορταστικό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου στην πλατεία του χωριού.
Αγοράστε τσίπουρο, γλυκά του κουταλιού,μαρμελάδες και σπιτικά ζυμαρικά (χυλοπίτες και τραχανά).
Το Πήλιο από μόνο του προσφέρει άπειρους προορισμούς για εκδρομές και εξορμήσεις. Κοντά στις Μηλιές υπάρχουν το χωριό Βυζίτσα (πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός, απολαύστε τον καφέ σας κάτω από τα πλατάνια της κεντρικής πλατείας), ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας ( με παλιά αρχοντικά αλλά και νεοκλασσικά σπίτια ) και οι Πινακάτες ( πολύ ήσυχο γραφικό χωριό με καταπληκτική θέα στον Παγασητικό ). Αν βρεθείτε το Σαββατοκύριακο ή σε αργία μην παραλείψετε να πάτε μια εκδρομή με το τρενάκι του Πηλίου, τον Θρυλικό «Μουτζούρη» . Τέθηκε ξανά σε λειτουργία το 1996 για καθαρά τουριστικούς λόγους και καλύπτει μια διαδρομή 16 χλμ από τα Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές μέσα σε οργιώδη βλάστηση, μικρές σύραγγες και παραδοσιακά γεφυράκια. Μοναδικό μειονέκτημα το τσιμπημένο εισιτήριο , 13 ευρω για τους ενήλικες και 8,5 ευρώ για τα παιδιά
Μην χάσετε
Μια βολτά με το τρενάκι, να φάτε το γλυκό σας στην καφετέρια «Αννα να ένα Μήλο» και ατέλειωτούς περιπάτους στα γραφικά γκαλντερίμια του χωριού.
Οι Μηλιές, σε απόσταση 28 χιλιομέτρων από το Βόλο, είναι ένα ακόμα κεφαλοχώρι του Πηλίου. Μεγάλο χωριό με 1500 περίπου μόνιμους κατοίκους αλλά και πολλούς επώνυμους και ανώνυμους τακτικούς επισκέπτες, απλώνεται μέσα στο καταπράσινο τοπίο του Μηλιώτικου ρέματος. Ταυτόχρονα, κουβαλά ένα σπουδαίο μυθολογικό και ιστορικό παρελθόν και είναι τόσα αυτά που πρέπει να δει κανείς που γίνεται τελικά ένας από τους πιο σημαντικούς προορισμούς για τον επισκέπτη του Πηλίου.
Πατρίδα του Aνθιμου Γαζή και άλλων διδασκάλων του Γένους, τόπος όπου ιδρύθηκε η περίφημη Μηλιώτικη Σχολή με τη, σωζόμενη μέχρι σήμερα, Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών, τελικό προορισμός του "Μουντζούρη" του τρένου του Πηλίου αλλά και τόπος όπου υψώθηκε η σημαία της επανάστασης, οι Μηλιές είναι ένα ζωντανό μουσείο που προσελκύει πλήθος επισκέπτες, όλες τις εποχές του χρόνου.
Θα δείτε
Καλοδιατηρημένα αρχοντικά και καλντερίμια που "χτενίζουν" όλο το χωριό. Σημαντικό το ιστορικό καλντερίμι που συνδέει την πλατεία με το σιδηροδρομικό σταθμό. Ανοιχτές και σκεπαστές κρήνες με τρεχούμενα νερά, εκκλησίες και γραφικά ξωκλήσια, μηλιές, ελιές και καστανιές καθώς και όμορφους σπιτικούς κήπους
Επισκεφθείτε
Τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών όπου φυλάσσονται πάνω από 3.500 χιλιάδες τόμοι σπάνιων βιβλίων, χειρόγραφα, επιστολές, όργανα διδασκαλίας της Μηλιώτικης σχολής καθώς και η σημαία της επανάστασης που ύψωσε ο Άνθιμος Γαζής.
Το Λαογραφικό Μουσείο, μια σημαντική λαογραφική συλλογή για τη λαϊκή τέχνη, τις φορεσιές και τα παραδοσιακά επαγγέλματα.
Το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών & Αγίων Πάντων με τις κατασκευαστικές καινοτομίες και την πολύ ιδιαίτερη αγιογράφηση.
Το σιδηροδρομικό σταθμό του Μουτζούρη και τη σιδερένια γέφυρα, τεχνολογικό επίτευγμα των αρχών του 20ου αιώνα, κατασκευής Εβαρίστο Ντε Κίρικο.
Κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, το μνημείο των πεσόντων.
Το Ναό του Αγίου Νικολάου όπου βρίσκονται οι τάφοι των 3 Διδασκάλων του Γένους, Άνθιμου Γαζή, Γρηγορίου Κωνσταντά και Δανιήλ Φιλιππίδη.
Λίγο πιο κει, το Γυμνάσιο Μηλεών που χτίστηκε στη θέση που βρίσκονταν η Μηλιώτικη Σχολή και από κάτω, το στάδιο με τις αμφιθεατρικές κερκίδες.
Τα ξωκλήσια του Αγίου Χαράλαμπου, του Αγίου Αθανασίου του εν Άθω ανάμεσα στις Μηλιές και τη Βυζίτσα, το αφιερωμένο στο "Εν Χώναις Θαύμα" του Ταξιάρχη Μιχαήλ μετά τη σιδερένια γέφυρα των σιδηροδρομικών γραμμών, το εξωκλήσι της Αγίας Τριάδος, της Αγίας Μαρίνας, το αφιερωμένο στο Γενέσιον του Ιωάννου Προδρόμου και την Αποτομή της Κεφαλής του Προδρόμου αλλά και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου επίσης στα ανατολικά.
Δραστηριότητες
Βόλτα στα καλντερίμια του χωριού αλλά και προς το βουνό πάνω απο το χωριό.
Από τη Βυζίτσα μπορείτε να ακολουθήσετε πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Δοκιμάστε το μονοπάτι που ξεκινά από τη Βυζίτσα και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό του «Μουντζούρη» στις Μηλιές. Είναι μιά σύντομη και εύκολη διαδρομή. Μια άλλη ενδιαφέρουσα διαδρομή ξεκινά από το καλντερίμι δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή. Περνά από τους καταρράκτες, τον οικισμό Αργυραίικα και καταλήγει στα Καλά Νερά.
Η θέση της Βυζίτσας προσφέρεται ακόμα για εκδρομές με το αυτοκίνητο προς όλο το Πήλιο.
Η βιβλιοθήκη των Μηλεών
Είναι τόσα αυτά που μπορει να κάνει κάποιος στις Μηλιές που πραγματικά θα χρειαστεία αρκετές ημέρες περιήγησης. Πέρα από τα πολύ ενδιαφέροντα μνημεία που προαναφέρθηκαν, ο επισκέπτης θα απολαύσει πλήθος ενδιαφέρουσες τοποθεσίες ακολουθώντας τα καλντερίμια του χωριού.
Για τους περιπατητές οι διαδρομές είναι πολλές, ενδιαφέρουσες και καλύπτουν όλα τα επίπςεδα δυσκολίας. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε τις διαδρομές Μηλιές-Άνω Λεχώνια, ακολουθώντας τη σιδηροδρομική γραμμή, Μηλιές-Κορώπη και Μηλιές-Καλά Νερά από τα αντίστοιχα σηματοδοτημένα μονοπάτια και την κλασσική διαδρομή Μηλιές-Τσαγκαράδα που περνά μέσα από την περιοχή ΦΥΣΗ2000 με κωδικό GR1430001 και το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Άγιος Δημήτριος-Ίταμος.
Οι φίλοι της ιππασίας μπορούν να επισκεφθούν τον Ιππικό και Φυσιολατρικό Όμιλος στην Κορώπη.
Το καλοκαίρι, οι παραλίες της Αφύσσου, της Κορώπης και των Καλών Νερών στον Παγασητικό Κόλπο και του Καλαμακίου στο Αιγαίο είναι οι πιο κοντινές.
Πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες επίσης οργανώνει ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Μηλεών ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΣ όπως το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου. Αν είστε τυχεροί θα παρακολουθήσετε παραδοσιακούς γάμους και βαφτήσεις στην πλατεία του χωριού με τα καφενεία και εστιατόρια.
Οι Μηλιές είναι ένα ορεινό χωριό του Πηλίου και βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων. Πρέπει να έχει γύρω στους 800 κατοίκους.
Από τον Βόλο απέχει γύρω στα 35 λεπτά με το αυτοκίνητο. Ακολουθήστε την παραλιακή οδό του Πηλίου και μετά από περίπου 20 λεπτά θα δείτε την σχετική ταμπέλα προς Μηλιές και Τσαγκαράδα. Από όσο θυμάμαι στη διασταύρωση αυτή υπάρχει και φανάρι οπότε αποκλείεται να τη χάσετε. Στη συνέχεια η πρώτη διασταύρωση κοντά στο χωριό οδηγεί στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Η επόμενη διασταύρωση οδηγεί μέσα στο χωριό. Αν δεν έχετε αυτοκίνητο στη Μηλιές μπορείτε να πάτε και με λεοφωρείο του ΚΤΕΛ Βόλου.
Οι Μηλιές και γενικότερα το Πήλιο είναι ιδανικές για πεζοπορία. Ρωτήστε τους ντόπιους να σας προτείνουν διαδρομές. Εμείς περπατήσαμε από τις Μηλιές προς το γειτονικό χωριό Πινακάτες ακολουθώντας τις γραμμές από το τρενάκι του Πηλίου. Ηταν μια πραγματικά μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!!!. Όλη διαδρομή είναι μέσα στο πράσινο, θα διασχίσετε παραδοσιακά γεφυράκια ενώ κάποια σημεία προσφέρουν υπέροχη θέα στον Παγασητικό. Μια αρκετά πιο σύντομη βόλτα ( το πολύ είκοσι λεπτά ) είναι από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι την πλατεία μέσα από γραφικά καλντερίμια . Για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ, στην κορυφή του Πηλίου στα Χάνια υπάρχει ένα από τα πιο οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας.
Η πιο γνωστή σπεσιαλιτέ στο Πήλιο είναι το σπετζοφάι ( λουκάνικα με πιπεριές μαζί με πολύ καυτερή κόκκινη σάλτσα ). Ακόμα δοκιμάστε κρέατα, κοκκινιστό και φασολάδα. Πολύ καλές ταβέρνες είναι ο «Παλιός Σταθμός» που ανέφερα παραπάνω, ακριβώς απέναντι από το σταθμό του τρένου και μια ακόμα ταβέρνα ( δεν θυμάμαι το όνομα της ) που βρίσκεται λίγο παραπάνω από την αστυνομία και το «Κουκούλι» στον δρόμο προς τον σταθμό. Για γλυκά και καφέ επισκεφτείτε σίγουρα το καφέ «Αννα να ένα μήλο» που είναι από τα καλύτερα μαγαζιά στο Πήλιο. Ο καφές ψήνεται παραδοσιακά στη χόβολη και τα γλυκά που ξεχωρίζουν είναι η μηλόπιτα, η καρυδόπιτα και τα παγωτά. Ιδανικό μέρος για να χαλαρώσετε με τους φίλους σας ή τον έτερον σας ήμισυ. Μοναδικό πρόβλημα είναι η κάπνα όταν γεμίζει το μαγαζί.
Από πολιτιστικές εκδηλώσεις ξεχωρίζουν η «Γιορτή Αχλαδιού» στο τέλος Αυγούστου, ο εορτασμός της Αποκριάς (κατά τη διάρκεια της προσφέρεται δωρεάν φαγητό με συνοδεία παραδοσιακής μουσικής) και το τριήμερο εορταστικό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου στην πλατεία του χωριού.
Αγοράστε τσίπουρο, γλυκά του κουταλιού,μαρμελάδες και σπιτικά ζυμαρικά (χυλοπίτες και τραχανά).
Το Πήλιο από μόνο του προσφέρει άπειρους προορισμούς για εκδρομές και εξορμήσεις. Κοντά στις Μηλιές υπάρχουν το χωριό Βυζίτσα (πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός, απολαύστε τον καφέ σας κάτω από τα πλατάνια της κεντρικής πλατείας), ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας ( με παλιά αρχοντικά αλλά και νεοκλασσικά σπίτια ) και οι Πινακάτες ( πολύ ήσυχο γραφικό χωριό με καταπληκτική θέα στον Παγασητικό ). Αν βρεθείτε το Σαββατοκύριακο ή σε αργία μην παραλείψετε να πάτε μια εκδρομή με το τρενάκι του Πηλίου, τον Θρυλικό «Μουτζούρη» . Τέθηκε ξανά σε λειτουργία το 1996 για καθαρά τουριστικούς λόγους και καλύπτει μια διαδρομή 16 χλμ από τα Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές μέσα σε οργιώδη βλάστηση, μικρές σύραγγες και παραδοσιακά γεφυράκια. Μοναδικό μειονέκτημα το τσιμπημένο εισιτήριο , 13 ευρω για τους ενήλικες και 8,5 ευρώ για τα παιδιά
Μην χάσετε
Μια βολτά με το τρενάκι, να φάτε το γλυκό σας στην καφετέρια «Αννα να ένα Μήλο» και ατέλειωτούς περιπάτους στα γραφικά γκαλντερίμια του χωριού.
Οι Μηλιές, σε απόσταση 28 χιλιομέτρων από το Βόλο, είναι ένα ακόμα κεφαλοχώρι του Πηλίου. Μεγάλο χωριό με 1500 περίπου μόνιμους κατοίκους αλλά και πολλούς επώνυμους και ανώνυμους τακτικούς επισκέπτες, απλώνεται μέσα στο καταπράσινο τοπίο του Μηλιώτικου ρέματος. Ταυτόχρονα, κουβαλά ένα σπουδαίο μυθολογικό και ιστορικό παρελθόν και είναι τόσα αυτά που πρέπει να δει κανείς που γίνεται τελικά ένας από τους πιο σημαντικούς προορισμούς για τον επισκέπτη του Πηλίου.
Πατρίδα του Aνθιμου Γαζή και άλλων διδασκάλων του Γένους, τόπος όπου ιδρύθηκε η περίφημη Μηλιώτικη Σχολή με τη, σωζόμενη μέχρι σήμερα, Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών, τελικό προορισμός του "Μουντζούρη" του τρένου του Πηλίου αλλά και τόπος όπου υψώθηκε η σημαία της επανάστασης, οι Μηλιές είναι ένα ζωντανό μουσείο που προσελκύει πλήθος επισκέπτες, όλες τις εποχές του χρόνου.
Θα δείτε
Καλοδιατηρημένα αρχοντικά και καλντερίμια που "χτενίζουν" όλο το χωριό. Σημαντικό το ιστορικό καλντερίμι που συνδέει την πλατεία με το σιδηροδρομικό σταθμό. Ανοιχτές και σκεπαστές κρήνες με τρεχούμενα νερά, εκκλησίες και γραφικά ξωκλήσια, μηλιές, ελιές και καστανιές καθώς και όμορφους σπιτικούς κήπους
Επισκεφθείτε
Τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών όπου φυλάσσονται πάνω από 3.500 χιλιάδες τόμοι σπάνιων βιβλίων, χειρόγραφα, επιστολές, όργανα διδασκαλίας της Μηλιώτικης σχολής καθώς και η σημαία της επανάστασης που ύψωσε ο Άνθιμος Γαζής.
Το Λαογραφικό Μουσείο, μια σημαντική λαογραφική συλλογή για τη λαϊκή τέχνη, τις φορεσιές και τα παραδοσιακά επαγγέλματα.
Το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών & Αγίων Πάντων με τις κατασκευαστικές καινοτομίες και την πολύ ιδιαίτερη αγιογράφηση.
Το σιδηροδρομικό σταθμό του Μουτζούρη και τη σιδερένια γέφυρα, τεχνολογικό επίτευγμα των αρχών του 20ου αιώνα, κατασκευής Εβαρίστο Ντε Κίρικο.
Κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, το μνημείο των πεσόντων.
Το Ναό του Αγίου Νικολάου όπου βρίσκονται οι τάφοι των 3 Διδασκάλων του Γένους, Άνθιμου Γαζή, Γρηγορίου Κωνσταντά και Δανιήλ Φιλιππίδη.
Λίγο πιο κει, το Γυμνάσιο Μηλεών που χτίστηκε στη θέση που βρίσκονταν η Μηλιώτικη Σχολή και από κάτω, το στάδιο με τις αμφιθεατρικές κερκίδες.
Τα ξωκλήσια του Αγίου Χαράλαμπου, του Αγίου Αθανασίου του εν Άθω ανάμεσα στις Μηλιές και τη Βυζίτσα, το αφιερωμένο στο "Εν Χώναις Θαύμα" του Ταξιάρχη Μιχαήλ μετά τη σιδερένια γέφυρα των σιδηροδρομικών γραμμών, το εξωκλήσι της Αγίας Τριάδος, της Αγίας Μαρίνας, το αφιερωμένο στο Γενέσιον του Ιωάννου Προδρόμου και την Αποτομή της Κεφαλής του Προδρόμου αλλά και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου επίσης στα ανατολικά.
Δραστηριότητες
Βόλτα στα καλντερίμια του χωριού αλλά και προς το βουνό πάνω απο το χωριό.
Από τη Βυζίτσα μπορείτε να ακολουθήσετε πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Δοκιμάστε το μονοπάτι που ξεκινά από τη Βυζίτσα και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό του «Μουντζούρη» στις Μηλιές. Είναι μιά σύντομη και εύκολη διαδρομή. Μια άλλη ενδιαφέρουσα διαδρομή ξεκινά από το καλντερίμι δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή. Περνά από τους καταρράκτες, τον οικισμό Αργυραίικα και καταλήγει στα Καλά Νερά.
Η θέση της Βυζίτσας προσφέρεται ακόμα για εκδρομές με το αυτοκίνητο προς όλο το Πήλιο.
Η βιβλιοθήκη των Μηλεών
Είναι τόσα αυτά που μπορει να κάνει κάποιος στις Μηλιές που πραγματικά θα χρειαστεία αρκετές ημέρες περιήγησης. Πέρα από τα πολύ ενδιαφέροντα μνημεία που προαναφέρθηκαν, ο επισκέπτης θα απολαύσει πλήθος ενδιαφέρουσες τοποθεσίες ακολουθώντας τα καλντερίμια του χωριού.
Για τους περιπατητές οι διαδρομές είναι πολλές, ενδιαφέρουσες και καλύπτουν όλα τα επίπςεδα δυσκολίας. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε τις διαδρομές Μηλιές-Άνω Λεχώνια, ακολουθώντας τη σιδηροδρομική γραμμή, Μηλιές-Κορώπη και Μηλιές-Καλά Νερά από τα αντίστοιχα σηματοδοτημένα μονοπάτια και την κλασσική διαδρομή Μηλιές-Τσαγκαράδα που περνά μέσα από την περιοχή ΦΥΣΗ2000 με κωδικό GR1430001 και το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Άγιος Δημήτριος-Ίταμος.
Οι φίλοι της ιππασίας μπορούν να επισκεφθούν τον Ιππικό και Φυσιολατρικό Όμιλος στην Κορώπη.
Το καλοκαίρι, οι παραλίες της Αφύσσου, της Κορώπης και των Καλών Νερών στον Παγασητικό Κόλπο και του Καλαμακίου στο Αιγαίο είναι οι πιο κοντινές.
Πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες επίσης οργανώνει ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Μηλεών ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΣ όπως το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου. Αν είστε τυχεροί θα παρακολουθήσετε παραδοσιακούς γάμους και βαφτήσεις στην πλατεία του χωριού με τα καφενεία και εστιατόρια.
ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ
Μακρυνίτσα: Για να τη γνωρίσεις πρέπει να την περπατήσεις
Ο τίτλος δεν είναι ευφυολόγημα. Για να γνωρίσεις πραγματικά τη Μακρινίτσα, έναν από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς του Πηλίου, θα πρέπει να περπατήσεις πολύ! Η τοποθεσία που βρίσκεται, ανάμεσα στο Μέγα Ρέμα και στο βουνό Σαρακηνός, οδήγησε στην κάθετη και αμφιθεατρική ανάπτυξη του οικισμού.
Θαυμάσια αναστηλωμένο το αρχοντικό Βατσαρέα - Μαυράκη στεγάζει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Μακρινίτσα.
Αλλά και τα ίδια τα καλοδιατηρημένα καλντερίμια της αποτελούν πραγματικό αξιοθέατο. Είναι φτιαγμένα από Ηπειρώτες τεχνίτες, με χώμα και πέτρα. Το φάρδος τους είναι όσο ένα άλογο με τα φορτώματά του και το σκαλοπάτι τους όσο ο μέσος ανδρικός διασκελισμός.
Χαρακτηρισμένη με Π.Δ. από το 1980 ως «παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας», η Μακρινίτσα ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία, τη θέα που χαρίζει στον Παγασητικό και τον Βόλο, τα καλοδιατηρημένα ή αναστηλωμένα αρχοντικά και τα πυργόσπιτα, τις εκκλησίες και τις κρήνες της. Λένε πως υπάρχουν 60 συνολικά και 40 από αυτές έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία.
Στο «Παζάρι» Φροντίστε να παρκάρετε έξω από το χωριό, καθώς στην πλατεία Μπράνη τα σαββατοκύριακα υπάρχει μόνιμο μποτιλιάρισμα και ακολουθήστε το κεντρικό καλντερίμι με τα κραυγαλέα τουριστικά μαγαζιά, τους «κράχτες» και τα κινέζικα -παραφωνία στον όμορφο οικισμό.
Προχωρήστε προς την κεντρική πλατεία, το «Παζάρι», με τη μαρμάρινη κρήνη του 1809 που ονομάζεται Λιοντάρια ή Αθάνατο νερό. Δίπλα της βρίσκεται η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου (1792) με υπέροχα λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Θεοδόσιου. Πλάι της λειτουργεί από τις αρχές του 20ού αιώνα το καφενείο με τη διάσημη τοιχογραφία που έφτιαξε ο Θεόφιλος το 1910 με θέμα την ανάπαυλα του πρωτοκλέφτη Κατσαντώνη μετά τη μάχη στα Τζουμέρκα.
Πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη ξεκινάει το ανηφορικό καλντερίμι προς το εκκλησιαστικό συγκρότημα που ήταν ο πυρήνας του οικισμού. Στη λιθόστρωτη αυλή στέκονται η εκκλησία της Παναγίας, το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων και Αγίου Νικολάου και το Δεσποτικό. Στην Παναγία που χτίστηκε το 1767 ξεχωρίζει η εικόνα της Οξείας Επισκέψεως (13ος αιώνας), η μοναδική μαρμάρινη που υπάρχει σε χριστιανικό ναό. Προέρχεται από το παλιό ομώνυμο μοναστήρι.
Από την κεντρική πλατεία μπορείτε να πάτε προς τη συνοικία της Αγίας Τριάδας. Θα περάσετε από το κτίριο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, την πλατεία Ευεργετών και Ηρώων και την κρήνη στο Βρυσούλι. Κατηφορίζοντας αριστερά στη διασταύρωση πριν από την κρήνη, θα δείτε το αρχοντικό Μουσλή, που ήταν παλιός ξενώνας του ΕΟΤ, και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, με ζωγραφιές του Δημήτρη Παγώνη.
Στη συνοικία Αγία Τριάδα ξεχωρίζει ο πύργος των Αξελών -σήμερα ιδιοκτησίας Κωνσταντινίδη. Είναι κτισμένος, όπως και ο πύργος Σκοτεινιώτη κατά τον 17ο με 18ο αιώνα, αποκατεστημένος στην αρχική του μορφή.
Σημαντικός για την πρόσφατη ιστορία του οικισμού και την τουριστική του ανάπτυξη ήταν ο ρόλος του ΕΟΤ που στο τέλος της δεκαετίας του ‘60 αναστήλωσε τρία αρχοντικά της Μακρινίτσας (Μουσλή, Ξηραδάκη και Σισιλιάνου) για να λειτουργήσουν ως παραδοσιακοί ξενώνες -απέκτησαν μάλιστα και φήμη διεθνώς.
ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΡΑΒΑ, ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΤΡΙΣΤΕΛΕΣ
»Η περιήγηση στις γειτονιές της Μακρινίτσας μπορεί να κρατήσει μέρες... Η νοτιότερη και πολύ ενδιαφέρουσα συνοικία της έχει το παράξενο όνομα Κουκουράβα και χτίστηκε μετά το 1600. Εδώ εκτός από τα υπέροχα σπίτια, θα θαυμάσετε και τον αμυντικό πύργο του Σκοτεινιώτη που ανήκει στην 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και έχει ανακαινιστεί.
Στο διάσελο που θα βρείτε στο κεντρικό καλντερίμι που διασχίζει την Κουκουράβα ενώνονται οι ρεματιές Πατουσιά και Μέγα Ρέμα και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της Μακρινίτσας. Στην πορεία σας θα δείτε την εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής (1737), με απεριόριστη θέα προς τη θάλασσα και τον Βόλο. Το καλντερίμι φτάνει έως τον κοινοτικό δρόμο. Απέναντι ξεκινάει ένα μικρό χωμάτινο μονοπάτι για να κάνετε βόλτα στο Μέγα Ρέμα ή να επισκεφθείτε την ντριστέλα (νεροτριβή), ένα φυσικό πλυντήριο για φλοκάτες, χαλιά, κιλίμια που λειτουργεί με τη δύναμη του νερού. Είναι μια από τις πέντε της περιοχής που λειτουργούν ακόμη. Επίσης στη Μακρινίτσα υπήρχαν περισσότερα από 60 μικρά και μεγάλα βυρσοδεψεία που γνώρισαν άνθηση τον 19ο αιώνα και δούλεψαν έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
?ΣΤΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Οι πινακίδες που θα δείτε ανατολικά της κεντρικής πλατείας θα σας οδηγήσουν στο αρχοντικό Τοπάλη που στεγάζει το πολύ αξιόλογο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου. Συνεχίζοντας θα περάσετε από την κρήνη και τη μικρή εκκλησία της Μεταμόρφωσης (1797), με τα λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Μίλιου Ζουπανοπολίτη. Λίγο πιο κάτω θα στρίψετε δεξιά για να φτάσετε σ’ ένα από τα ωραία σημεία της Μακρινίτσας, τις βρύσες Βερωτά. Στη συνέχεια θα βγείτε στο κεντρικό καλντερίμι, θα περάσετε την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου και θα φτάσετε στην όμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1766), με το περίτεχνο καμπαναριό και την εξαιρετική θέα στο Μέγα Ρέμα. Λίγα μέτρα στα δεξιά σας κρύβεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (1775), με την ομώνυμη πηγή-κρήνη.
ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ
«Θεόφιλος» (24280 99154). Το ιστορικό καφενείο με την τοιχογραφία του Θεόφιλου σερβίρει πολλούς μεζέδες και κάποια κύρια πιάτα (ανοιχτό από το πρωί μέχρι τις 17.00, Σαββατοκύριακα μέχρι τις 20.00). «Απόλαυση» (24280 90085, 6974 040540). Πηλιορείτικο πέτρινο κτίσμα με ευχάριστη σάλα, ψητά και μαγειρευτά. «Πάνθεον» (24280 99143). Το μεγάλο τουριστικό εστιατόριο της κεντρικής πλατείας. «Α-Β» (24280 99355). Μοιάζει με κουτούκι του ‘70 και έχει παραδοσιακή κουζίνα με πηλιορείτικα πιάτα.
«Art Cafe». Το καφέ του Κέντρου Περιβαλ¬λοντικής Εκπαίδευσης με την υπέροχη βεράντα. Επίσης, «Σύναξη των Θεών», «Μελωδία», «Επίκεντρο», «Λίθινο». Στον δρόμο προς την Πορταριά θα βρείτε το «Αερικό cafe-bar», με ωραία διακόσμηση, 32 διαφορετικές γεύσεις σε σοκολάτα ρόφημα, σνακ κ.ά.
Ο τίτλος δεν είναι ευφυολόγημα. Για να γνωρίσεις πραγματικά τη Μακρινίτσα, έναν από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς του Πηλίου, θα πρέπει να περπατήσεις πολύ! Η τοποθεσία που βρίσκεται, ανάμεσα στο Μέγα Ρέμα και στο βουνό Σαρακηνός, οδήγησε στην κάθετη και αμφιθεατρική ανάπτυξη του οικισμού.
Θαυμάσια αναστηλωμένο το αρχοντικό Βατσαρέα - Μαυράκη στεγάζει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Μακρινίτσα.
Αλλά και τα ίδια τα καλοδιατηρημένα καλντερίμια της αποτελούν πραγματικό αξιοθέατο. Είναι φτιαγμένα από Ηπειρώτες τεχνίτες, με χώμα και πέτρα. Το φάρδος τους είναι όσο ένα άλογο με τα φορτώματά του και το σκαλοπάτι τους όσο ο μέσος ανδρικός διασκελισμός.
Χαρακτηρισμένη με Π.Δ. από το 1980 ως «παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας», η Μακρινίτσα ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία, τη θέα που χαρίζει στον Παγασητικό και τον Βόλο, τα καλοδιατηρημένα ή αναστηλωμένα αρχοντικά και τα πυργόσπιτα, τις εκκλησίες και τις κρήνες της. Λένε πως υπάρχουν 60 συνολικά και 40 από αυτές έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία.
Στο «Παζάρι» Φροντίστε να παρκάρετε έξω από το χωριό, καθώς στην πλατεία Μπράνη τα σαββατοκύριακα υπάρχει μόνιμο μποτιλιάρισμα και ακολουθήστε το κεντρικό καλντερίμι με τα κραυγαλέα τουριστικά μαγαζιά, τους «κράχτες» και τα κινέζικα -παραφωνία στον όμορφο οικισμό.
Προχωρήστε προς την κεντρική πλατεία, το «Παζάρι», με τη μαρμάρινη κρήνη του 1809 που ονομάζεται Λιοντάρια ή Αθάνατο νερό. Δίπλα της βρίσκεται η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου (1792) με υπέροχα λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Θεοδόσιου. Πλάι της λειτουργεί από τις αρχές του 20ού αιώνα το καφενείο με τη διάσημη τοιχογραφία που έφτιαξε ο Θεόφιλος το 1910 με θέμα την ανάπαυλα του πρωτοκλέφτη Κατσαντώνη μετά τη μάχη στα Τζουμέρκα.
Πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη ξεκινάει το ανηφορικό καλντερίμι προς το εκκλησιαστικό συγκρότημα που ήταν ο πυρήνας του οικισμού. Στη λιθόστρωτη αυλή στέκονται η εκκλησία της Παναγίας, το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων και Αγίου Νικολάου και το Δεσποτικό. Στην Παναγία που χτίστηκε το 1767 ξεχωρίζει η εικόνα της Οξείας Επισκέψεως (13ος αιώνας), η μοναδική μαρμάρινη που υπάρχει σε χριστιανικό ναό. Προέρχεται από το παλιό ομώνυμο μοναστήρι.
Από την κεντρική πλατεία μπορείτε να πάτε προς τη συνοικία της Αγίας Τριάδας. Θα περάσετε από το κτίριο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, την πλατεία Ευεργετών και Ηρώων και την κρήνη στο Βρυσούλι. Κατηφορίζοντας αριστερά στη διασταύρωση πριν από την κρήνη, θα δείτε το αρχοντικό Μουσλή, που ήταν παλιός ξενώνας του ΕΟΤ, και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, με ζωγραφιές του Δημήτρη Παγώνη.
Στη συνοικία Αγία Τριάδα ξεχωρίζει ο πύργος των Αξελών -σήμερα ιδιοκτησίας Κωνσταντινίδη. Είναι κτισμένος, όπως και ο πύργος Σκοτεινιώτη κατά τον 17ο με 18ο αιώνα, αποκατεστημένος στην αρχική του μορφή.
Σημαντικός για την πρόσφατη ιστορία του οικισμού και την τουριστική του ανάπτυξη ήταν ο ρόλος του ΕΟΤ που στο τέλος της δεκαετίας του ‘60 αναστήλωσε τρία αρχοντικά της Μακρινίτσας (Μουσλή, Ξηραδάκη και Σισιλιάνου) για να λειτουργήσουν ως παραδοσιακοί ξενώνες -απέκτησαν μάλιστα και φήμη διεθνώς.
ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΡΑΒΑ, ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΤΡΙΣΤΕΛΕΣ
»Η περιήγηση στις γειτονιές της Μακρινίτσας μπορεί να κρατήσει μέρες... Η νοτιότερη και πολύ ενδιαφέρουσα συνοικία της έχει το παράξενο όνομα Κουκουράβα και χτίστηκε μετά το 1600. Εδώ εκτός από τα υπέροχα σπίτια, θα θαυμάσετε και τον αμυντικό πύργο του Σκοτεινιώτη που ανήκει στην 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και έχει ανακαινιστεί.
Στο διάσελο που θα βρείτε στο κεντρικό καλντερίμι που διασχίζει την Κουκουράβα ενώνονται οι ρεματιές Πατουσιά και Μέγα Ρέμα και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της Μακρινίτσας. Στην πορεία σας θα δείτε την εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής (1737), με απεριόριστη θέα προς τη θάλασσα και τον Βόλο. Το καλντερίμι φτάνει έως τον κοινοτικό δρόμο. Απέναντι ξεκινάει ένα μικρό χωμάτινο μονοπάτι για να κάνετε βόλτα στο Μέγα Ρέμα ή να επισκεφθείτε την ντριστέλα (νεροτριβή), ένα φυσικό πλυντήριο για φλοκάτες, χαλιά, κιλίμια που λειτουργεί με τη δύναμη του νερού. Είναι μια από τις πέντε της περιοχής που λειτουργούν ακόμη. Επίσης στη Μακρινίτσα υπήρχαν περισσότερα από 60 μικρά και μεγάλα βυρσοδεψεία που γνώρισαν άνθηση τον 19ο αιώνα και δούλεψαν έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
?ΣΤΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Οι πινακίδες που θα δείτε ανατολικά της κεντρικής πλατείας θα σας οδηγήσουν στο αρχοντικό Τοπάλη που στεγάζει το πολύ αξιόλογο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου. Συνεχίζοντας θα περάσετε από την κρήνη και τη μικρή εκκλησία της Μεταμόρφωσης (1797), με τα λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Μίλιου Ζουπανοπολίτη. Λίγο πιο κάτω θα στρίψετε δεξιά για να φτάσετε σ’ ένα από τα ωραία σημεία της Μακρινίτσας, τις βρύσες Βερωτά. Στη συνέχεια θα βγείτε στο κεντρικό καλντερίμι, θα περάσετε την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου και θα φτάσετε στην όμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1766), με το περίτεχνο καμπαναριό και την εξαιρετική θέα στο Μέγα Ρέμα. Λίγα μέτρα στα δεξιά σας κρύβεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (1775), με την ομώνυμη πηγή-κρήνη.
ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ
«Θεόφιλος» (24280 99154). Το ιστορικό καφενείο με την τοιχογραφία του Θεόφιλου σερβίρει πολλούς μεζέδες και κάποια κύρια πιάτα (ανοιχτό από το πρωί μέχρι τις 17.00, Σαββατοκύριακα μέχρι τις 20.00). «Απόλαυση» (24280 90085, 6974 040540). Πηλιορείτικο πέτρινο κτίσμα με ευχάριστη σάλα, ψητά και μαγειρευτά. «Πάνθεον» (24280 99143). Το μεγάλο τουριστικό εστιατόριο της κεντρικής πλατείας. «Α-Β» (24280 99355). Μοιάζει με κουτούκι του ‘70 και έχει παραδοσιακή κουζίνα με πηλιορείτικα πιάτα.
«Art Cafe». Το καφέ του Κέντρου Περιβαλ¬λοντικής Εκπαίδευσης με την υπέροχη βεράντα. Επίσης, «Σύναξη των Θεών», «Μελωδία», «Επίκεντρο», «Λίθινο». Στον δρόμο προς την Πορταριά θα βρείτε το «Αερικό cafe-bar», με ωραία διακόσμηση, 32 διαφορετικές γεύσεις σε σοκολάτα ρόφημα, σνακ κ.ά.
ΠΗΛΙΟ- ΠΟΡΤΑΡΙΑ
Ο Δήμος αποτελείται από τέσσερα χωριά. Την Πορταριά, την Άνω Δρυανούβαινα των Βυζαντινών με το εκκλησάκι της Παναγίας της Πορταρέας απ' το οποίο πήρε το όνομα της, την πηγή Μάνα, τα πλατάνια και τα άφθονα νερά. Την Άλλη Μεριά, έναν νεότερο παραδοσιακό οικισμό. Παλαιό βοσκότοπο, βλαχομαχαλά, που αξιώθηκε να γίνει ένα από τα ωραιότερα χωριά με ανθοκαλλιέργειες και εξαιρετική θέα στο Βόλο. Τις Σταγιάτες, με την πηγή των πεντακάθαρων νερών της και την παράδοση της στα νόστιμα λουκάνικα και το Κατηχώρι, που φημίζεται για το κρασί και το τσίπουρο, την αμφιθεατρική διάταξη των σπιτιών του και τους ζεστούς ανθρώπους.
________________________________________
Πηγή Μάνας (διαμορφωμένος χώρος με πλακόστρωτη πλατεία, κιόσκι ανάπαυλας ανάμεσα σε πλατάνια και νερά).
Καταρράκτης Κάραβος (μικρός φυσικός καταρράκτης, όπου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει από ψηλά την Πορταριά και να περάσει κάποιες ώρες χαλάρωσης στο καφενεδάκι που υπάρχει εκεί).
Πλατεία Αδάμενας (ιδανικό μέρος χαλάρωσης και αναψυχής, σημείο έναρξης του μονοπατιού προς την Πηγή Μάνας).
Κεντρική Πλατεία «Μελίνας Μερκούρη» (περιτριγυρισμένη από ξενοδοχεία και ταβέρνες, χώρος των κυριοτέρων πολιτιστικών εκδηλώσεων).
Πλατεία Ταξιαρχών (ο επισκέπτης μπορεί να προσκυνήσει στο πέτρινο εκκλησάκι και να απολαύσει την καταπληκτική θέα προς το Βόλο και τον Παγασητικό).
Μουσειακά Μνημεία:
Αθανασάκειο Νηπιαγωγείο (από τα πρώτα στην Ελλάδα).
Αρχοντικό Ζούλια (το οποίο λειτούργησε ως Επαγγελματική Σχολή θηλέων και είναι το σημερίνο Μουσείο).
Τσοπότειο Σχολαρχείο (το σημερινό Σχολείο).
Θεοξένεια (ερείπια του πολυτελέστερου ξενοδοχείου των Βαλκανίων της προπολεμικής πειόδου).
Παναγία Πορταρέα (βυζαντινό εκκλησάκι 11ου αιώνα, ότι απέμεινε από το παλιό μοναστήρι γύρω από το οποίο χτίστηκε η Πορταριά απ' όπου, κατά μία εκδοχή, πήρε και το όνομα της).
Παναγίτσα - Αγ. Συμεών (εκκλησάκι αρχαιολογικής σημασίας πρόσφατα αναστηλωμένο).
Παναγία Οδηγήτρια (μοναστήρι με 40 μοναχές).
Αναστηλωμένα Αρχοντικά: Αθανασάκη, Δεσποτικό, Κανταρτζή, Ναουμίδη, Χατζηαργύρη.
Βρύσες
Λέγοντας Πήλιο στο νου έρχεται το απέραντο πράσινο και τα γάργαρα καθάρια νερά του. Η ζωοποιός αυτή δύναμη, το νερό, είναι αυτό που σ' αφήνει εκστατικό. Γαληνεύει το μάτι και ημερεύει ο νους του ανθρώπου, σ' όποιο σημείο του Πηλίου και αν βρεθείς. Σαν φυσικό επακόλουθο λοιπόν είναι η ύπαρξη αμέτρητων κρηνών στο βουνό αυτό.
Σ' όλη την Πορταριά θα βρει ο επισκέπτης βρύσες και κρήνες λιτές ή περίτεχνες ή θολωτές διάσπαρτες τόσο πάνω στον κεντρικό δρόμο όσο και μέσα στα καλντερίμια.
Ανηφορίζοντας λοιπόν στην Πορταριά η πρώτη βρύση που συναντάμε είναι αυτή μπροστά στο εκκλησάκι της Παναγίτσας Παπαρρήγα. Λίγο πιο κάτω, μέσα στο χώρο του Ξενία, κάτω απ' το πλατάνι, δίπλα στον Άγιο Ταξιάρχη, δεσπόζει άλλη λιθόκτιστη βρυσούλα. Στην άκρη του Εθνικού δρόμου, μπροστά στους Αγίους Αναργύρους, τα μπετόνια στοιβαγμένα περιμένουν να γεμίσουν με γάργαρο νερό από τους Βολιώτες που ανεβαίνουν. Στη διασταύρωση του Εθνικού με το καλντερίμι που οδηγεί στο τριώροφο λιθόκτιστο κτίριο που ήταν παράρτημα του θεοξένεια, άλλη λιθόκτιστη κι αυτή, τρέχει το νερό της νύχτα - μέρα.Φθάνοντας στο Δημαρχείο Πορταριάς, μπροστά απ' την πεζούλα, η πέτρινη βρύση που έγινε το 1965, όχι καινούργια αλλά που μεταφέρθηκε απ' την αυλή του σπιτιού της Λαμπρινής Δόμπα, όπου κατασκευάσθηκε το 1861. Μέσα στον περιβάλλοντα χώρο του Δημαρχείου, άλλη λιθόκτιστη με πέτρες Πρόπαν, πανέμορφη και αυτή. Στο πάρκινγκ, λίγο πιο πάνω, κτιστή με πέτρα Προπάν, άλλη κρήνη. Εδώ μπορείς να σταματήσεις χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων και να ευχαριστηθεί το μάτι σου αλλά και να δροσιστεί ο λαιμός σου απ' την δροσιά των νερών της. Η βρύση λίγο πιο πάνω απ' τον Άγιο Νικόλαο, ασβεστωμένη, με κέντημα τα κόκκινα τουβλάκια πάνω στον εθνικό δρόμο και αυτή.
Ανηφορίζοντας για τον Κάραβο, πριν απ' τον ξενώνα του Δεβριάδη, ο δήμαρχος Βασίλης Κοντορίζος έφτιαξε δύο μαζί, κάτω ακριβώς απ' την όμορφη παιδική χαρά. Στο τέλους του καλντεριμιού που περνά μπροστά απ' το πατρικό του σπίτι άλλη βρυσούλα.
Πηγαίνοντας για Ερυθρό Σταυρό, και προσπερνώντας το ξενοδοχείο «Πορταριά», κάτω απ' το μεγάλο πλατάνι κτιστή καμαρώνει άλλη.
Από την άλλη πλευρά, απ' τον Επαρχιακό δρόμο Πορταριάς - Μακρινίτσας, είναι η βρύση της Αδάμαινας. Από δική της πηγή έχει το καλύτερο νερό. Κάτω από τα πλατάνια της ρεματιάς, χώρος συγκέντρωσης και συνάντησης πολλών Βολιωτών, που έρχονται να πάρουν νερό - δικαιολογία νομίζω - κυρίως να απολαύσουν αυτό το ανεπανάληπτο τοπίο. Αυτήν την ομορφιά, αυτή την δροσιά, αυτή την θέα.Ο ανηφορικός δρόμος που την ενώνει με το Βόλο, σε οδηγεί στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία, με τη μαγευτική θέα και τον υπεραιωνόβιο πλάτανο. Δίπλα η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου με το θαυμάσιο περιβάλλοντα χώρο και τη μαρμάρινη βρύση, που τρέχει συνεχώς γάργαρο νερό. Περπατώντας τα λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού θα βρεθείς στο φούρνο του Βελέντζα και θα θαυμάσεις τις εννέα περίφημες τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου, που έζησε στην περιοχή μας ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του, στις αρχές του αιώνα.
Πιο πάνω, δεσπόζει το νεοκλασικό αρχοντικό του Χατζηαργύρη, κλεισμένο γύρω - γύρω από πετρόχτιστο πανύψηλο μαντρότοιχο και η γαλιάγρια Γκουντέλια, η οποία διατηρείται ακόμη σε καλή κατάσταση. Συνεχίζοντας την περιπλάνηση, τα βήματα σου θα σε φέρουν στα εξωκλήσια των Αγίων Αποστόλων, των Ταξιαρχών, του Αγίου Ιωάννου.
Θα θαυμάσεις ακόμη τις όμορφες τοποθεσίες των Αγίων Αποστόλων με τα αιωνόβια πλατάνια να σκεπάζουν ολόκληρο το χωριό, το περίφημο πλατανοδάσος στην κοίτη του Αναύρου, τον πευκόφυτο λόφο του Αγίου Ιωάννου (Τούμπα) όπου ο Δήμος με καλαίσθητες παρεμβάσεις έχει διαμορφώσει το χώρο ώστε ο επισκέπτης να ησυχάζει και να ηρεμεί δίπλα στην πέτρινη βρύση.
θα εντυπωσιαστείς από τις ποικιλίες των λουλουδιών, που καλλιεργούνται στα σύγχρονα ανθοκήπια. θα δοκιμάσεις οπωσδήποτε τους νόστιμους μεζέδες που σερβίρονται στις ταβέρνες και θα ξεδιψάσεις στις παραδοσιακές κοινόχρηστες βρύσες με άφθονο πηγαίο νερό.Πέρα από το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, σημεία αναφοράς του χωριού μπορούν να θεωρηθούν τόσο οι τέσσερις εκκλησίες που βρίσκονται μέσα στο χωριό (Παναγία, Αγ. Απόστολοι, Αγ. Αθανάσιος, Αγ. Παρασκευή), η μια από τις οποίες μάλιστα, αυτή του Αγίου Αθανασίου είναι βυζαντινή, όσο και τα διάσπαρτα εξωκλήσια (Αγ. Γεώργιος, Αγ. Μαρίνα, Αγ. Νικόλαος, Προφήτης Ηλίας, Αγ. Τριάδα, η Παναγία Μεγαλογένους) απομεινάρια των βυζαντινών μοναστηριών. Η επίσκεψη στα εξωκλήσια δίνει την ευκαιρία σ' όσους επιθυμούν να κάνουν ένα θαυμάσιο περίπατο.
Ένα από τα Μουσειακά του μνημεία είναι και το Δημοτικό Ελαιοτριβείο το οποίο ο Δήμος έχει διαμορφώσει σε μουσείο, καθώς διατηρεί τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας με όλα τα μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν
από τον 19° αιώνα.
Ένα ακόμη πράγμα για το οποίο πρέπει να είναι περηφανές οι Σταγιάτες είναι τα πλούσια νερά τους. Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται μια παραδοσιακή βρύση, η οποία χτίστηκε επί τουρκοκρατίας και επάνω της είναι τοποθετημένη μια πλάκα με την επιγραφή κάποιου Τούρκου, όπως αναφέρουν οι παλιοί, στην οποία, ο ίδιος ο Τούρκος, γράφει ότι η άρρωστη γυναίκα του γιατρεύτηκε από τα γάργαρα νερά της.Τέλος, πέρα από την φυσική ομορφιά του χωριού, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι δύο γραφικές και παραδοσιακές εκκλησίες. Ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Σεραφείμ.
________________________________________
Πηγή Μάνας (διαμορφωμένος χώρος με πλακόστρωτη πλατεία, κιόσκι ανάπαυλας ανάμεσα σε πλατάνια και νερά).
Καταρράκτης Κάραβος (μικρός φυσικός καταρράκτης, όπου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει από ψηλά την Πορταριά και να περάσει κάποιες ώρες χαλάρωσης στο καφενεδάκι που υπάρχει εκεί).
Πλατεία Αδάμενας (ιδανικό μέρος χαλάρωσης και αναψυχής, σημείο έναρξης του μονοπατιού προς την Πηγή Μάνας).
Κεντρική Πλατεία «Μελίνας Μερκούρη» (περιτριγυρισμένη από ξενοδοχεία και ταβέρνες, χώρος των κυριοτέρων πολιτιστικών εκδηλώσεων).
Πλατεία Ταξιαρχών (ο επισκέπτης μπορεί να προσκυνήσει στο πέτρινο εκκλησάκι και να απολαύσει την καταπληκτική θέα προς το Βόλο και τον Παγασητικό).
Μουσειακά Μνημεία:
Αθανασάκειο Νηπιαγωγείο (από τα πρώτα στην Ελλάδα).
Αρχοντικό Ζούλια (το οποίο λειτούργησε ως Επαγγελματική Σχολή θηλέων και είναι το σημερίνο Μουσείο).
Τσοπότειο Σχολαρχείο (το σημερινό Σχολείο).
Θεοξένεια (ερείπια του πολυτελέστερου ξενοδοχείου των Βαλκανίων της προπολεμικής πειόδου).
Παναγία Πορταρέα (βυζαντινό εκκλησάκι 11ου αιώνα, ότι απέμεινε από το παλιό μοναστήρι γύρω από το οποίο χτίστηκε η Πορταριά απ' όπου, κατά μία εκδοχή, πήρε και το όνομα της).
Παναγίτσα - Αγ. Συμεών (εκκλησάκι αρχαιολογικής σημασίας πρόσφατα αναστηλωμένο).
Παναγία Οδηγήτρια (μοναστήρι με 40 μοναχές).
Αναστηλωμένα Αρχοντικά: Αθανασάκη, Δεσποτικό, Κανταρτζή, Ναουμίδη, Χατζηαργύρη.
Βρύσες
Λέγοντας Πήλιο στο νου έρχεται το απέραντο πράσινο και τα γάργαρα καθάρια νερά του. Η ζωοποιός αυτή δύναμη, το νερό, είναι αυτό που σ' αφήνει εκστατικό. Γαληνεύει το μάτι και ημερεύει ο νους του ανθρώπου, σ' όποιο σημείο του Πηλίου και αν βρεθείς. Σαν φυσικό επακόλουθο λοιπόν είναι η ύπαρξη αμέτρητων κρηνών στο βουνό αυτό.
Σ' όλη την Πορταριά θα βρει ο επισκέπτης βρύσες και κρήνες λιτές ή περίτεχνες ή θολωτές διάσπαρτες τόσο πάνω στον κεντρικό δρόμο όσο και μέσα στα καλντερίμια.
Ανηφορίζοντας λοιπόν στην Πορταριά η πρώτη βρύση που συναντάμε είναι αυτή μπροστά στο εκκλησάκι της Παναγίτσας Παπαρρήγα. Λίγο πιο κάτω, μέσα στο χώρο του Ξενία, κάτω απ' το πλατάνι, δίπλα στον Άγιο Ταξιάρχη, δεσπόζει άλλη λιθόκτιστη βρυσούλα. Στην άκρη του Εθνικού δρόμου, μπροστά στους Αγίους Αναργύρους, τα μπετόνια στοιβαγμένα περιμένουν να γεμίσουν με γάργαρο νερό από τους Βολιώτες που ανεβαίνουν. Στη διασταύρωση του Εθνικού με το καλντερίμι που οδηγεί στο τριώροφο λιθόκτιστο κτίριο που ήταν παράρτημα του θεοξένεια, άλλη λιθόκτιστη κι αυτή, τρέχει το νερό της νύχτα - μέρα.Φθάνοντας στο Δημαρχείο Πορταριάς, μπροστά απ' την πεζούλα, η πέτρινη βρύση που έγινε το 1965, όχι καινούργια αλλά που μεταφέρθηκε απ' την αυλή του σπιτιού της Λαμπρινής Δόμπα, όπου κατασκευάσθηκε το 1861. Μέσα στον περιβάλλοντα χώρο του Δημαρχείου, άλλη λιθόκτιστη με πέτρες Πρόπαν, πανέμορφη και αυτή. Στο πάρκινγκ, λίγο πιο πάνω, κτιστή με πέτρα Προπάν, άλλη κρήνη. Εδώ μπορείς να σταματήσεις χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων και να ευχαριστηθεί το μάτι σου αλλά και να δροσιστεί ο λαιμός σου απ' την δροσιά των νερών της. Η βρύση λίγο πιο πάνω απ' τον Άγιο Νικόλαο, ασβεστωμένη, με κέντημα τα κόκκινα τουβλάκια πάνω στον εθνικό δρόμο και αυτή.
Ανηφορίζοντας για τον Κάραβο, πριν απ' τον ξενώνα του Δεβριάδη, ο δήμαρχος Βασίλης Κοντορίζος έφτιαξε δύο μαζί, κάτω ακριβώς απ' την όμορφη παιδική χαρά. Στο τέλους του καλντεριμιού που περνά μπροστά απ' το πατρικό του σπίτι άλλη βρυσούλα.
Πηγαίνοντας για Ερυθρό Σταυρό, και προσπερνώντας το ξενοδοχείο «Πορταριά», κάτω απ' το μεγάλο πλατάνι κτιστή καμαρώνει άλλη.
Από την άλλη πλευρά, απ' τον Επαρχιακό δρόμο Πορταριάς - Μακρινίτσας, είναι η βρύση της Αδάμαινας. Από δική της πηγή έχει το καλύτερο νερό. Κάτω από τα πλατάνια της ρεματιάς, χώρος συγκέντρωσης και συνάντησης πολλών Βολιωτών, που έρχονται να πάρουν νερό - δικαιολογία νομίζω - κυρίως να απολαύσουν αυτό το ανεπανάληπτο τοπίο. Αυτήν την ομορφιά, αυτή την δροσιά, αυτή την θέα.Ο ανηφορικός δρόμος που την ενώνει με το Βόλο, σε οδηγεί στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία, με τη μαγευτική θέα και τον υπεραιωνόβιο πλάτανο. Δίπλα η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου με το θαυμάσιο περιβάλλοντα χώρο και τη μαρμάρινη βρύση, που τρέχει συνεχώς γάργαρο νερό. Περπατώντας τα λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού θα βρεθείς στο φούρνο του Βελέντζα και θα θαυμάσεις τις εννέα περίφημες τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου, που έζησε στην περιοχή μας ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του, στις αρχές του αιώνα.
Πιο πάνω, δεσπόζει το νεοκλασικό αρχοντικό του Χατζηαργύρη, κλεισμένο γύρω - γύρω από πετρόχτιστο πανύψηλο μαντρότοιχο και η γαλιάγρια Γκουντέλια, η οποία διατηρείται ακόμη σε καλή κατάσταση. Συνεχίζοντας την περιπλάνηση, τα βήματα σου θα σε φέρουν στα εξωκλήσια των Αγίων Αποστόλων, των Ταξιαρχών, του Αγίου Ιωάννου.
Θα θαυμάσεις ακόμη τις όμορφες τοποθεσίες των Αγίων Αποστόλων με τα αιωνόβια πλατάνια να σκεπάζουν ολόκληρο το χωριό, το περίφημο πλατανοδάσος στην κοίτη του Αναύρου, τον πευκόφυτο λόφο του Αγίου Ιωάννου (Τούμπα) όπου ο Δήμος με καλαίσθητες παρεμβάσεις έχει διαμορφώσει το χώρο ώστε ο επισκέπτης να ησυχάζει και να ηρεμεί δίπλα στην πέτρινη βρύση.
θα εντυπωσιαστείς από τις ποικιλίες των λουλουδιών, που καλλιεργούνται στα σύγχρονα ανθοκήπια. θα δοκιμάσεις οπωσδήποτε τους νόστιμους μεζέδες που σερβίρονται στις ταβέρνες και θα ξεδιψάσεις στις παραδοσιακές κοινόχρηστες βρύσες με άφθονο πηγαίο νερό.Πέρα από το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, σημεία αναφοράς του χωριού μπορούν να θεωρηθούν τόσο οι τέσσερις εκκλησίες που βρίσκονται μέσα στο χωριό (Παναγία, Αγ. Απόστολοι, Αγ. Αθανάσιος, Αγ. Παρασκευή), η μια από τις οποίες μάλιστα, αυτή του Αγίου Αθανασίου είναι βυζαντινή, όσο και τα διάσπαρτα εξωκλήσια (Αγ. Γεώργιος, Αγ. Μαρίνα, Αγ. Νικόλαος, Προφήτης Ηλίας, Αγ. Τριάδα, η Παναγία Μεγαλογένους) απομεινάρια των βυζαντινών μοναστηριών. Η επίσκεψη στα εξωκλήσια δίνει την ευκαιρία σ' όσους επιθυμούν να κάνουν ένα θαυμάσιο περίπατο.
Ένα από τα Μουσειακά του μνημεία είναι και το Δημοτικό Ελαιοτριβείο το οποίο ο Δήμος έχει διαμορφώσει σε μουσείο, καθώς διατηρεί τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας με όλα τα μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν
από τον 19° αιώνα.
Ένα ακόμη πράγμα για το οποίο πρέπει να είναι περηφανές οι Σταγιάτες είναι τα πλούσια νερά τους. Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται μια παραδοσιακή βρύση, η οποία χτίστηκε επί τουρκοκρατίας και επάνω της είναι τοποθετημένη μια πλάκα με την επιγραφή κάποιου Τούρκου, όπως αναφέρουν οι παλιοί, στην οποία, ο ίδιος ο Τούρκος, γράφει ότι η άρρωστη γυναίκα του γιατρεύτηκε από τα γάργαρα νερά της.Τέλος, πέρα από την φυσική ομορφιά του χωριού, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι δύο γραφικές και παραδοσιακές εκκλησίες. Ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Σεραφείμ.
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Δευτέρα 5 Απριλίου 2010
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Καλό Πάσχα
Αγαπημένοι μου eco-trippers σας στέλνω πολλά φιλιά από τη Λευκωσία και σας εύχομαι καλή Ανάσταση.
Οι φωτογραφίες είναι από τη μέρα της γης στη Λευκωσία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)